In de achter ons liggende dagen is er heel wat in de pers verschenen met betrekking tot de kwestie benoeming van een raadslid voor de bond van AZ, hetgeen een zeer negatieve impact heeft op de verhoudingen op het arbeidsvlak. Het is begrijpelijk dat kapitalisten en politieke machthebbers, alsook de pers een loopje met de vakbeweging nemen. In deze kwestie is duidelijk het immoreel gedrag van deze of gene te bespeuren en natuurlijk ook de inmenging van belangengroepen buiten de eigen sfeer. De vakbeweging is niet gelust door geen van deze groepen, aangezien ze steeds rekening moet houden met de gevechtskracht van deze eeuwen oude organisatie. De vakbeweging heeft in de achter ons liggende decennia ervoor gezorgd dat de macht van het kapitaal, als wel de politieke macht enigszins is teruggelopen en een gedeelde is geworden met de vakbeweging.
De sociale zekerheden zoals pensioen, medische zorg, kinderbijslag, studiebeurzen en andere belangrijke componenten zoals het zonder redenen ontslaan van werknemers, zijn allen verkregen door de strijd van de vakbeweging. Het zijn niet de rijken ook niet de politici die daarvoor strijd hebben geleverd, het is allemaal onder druk van de vakorganisaties terecht gekomen. Al deze groepen aan de andere zijde blijven misbruik maken van de verdeeldheid en onvermogen van grote delen van de arbeidersklasse om zich optimaal te organiseren en blijven de kracht van vakbeweging minimaliseren.
Het is erg jammer dat deze scenario’s niet doorzien worden en wij steeds ten strijde trekken tegen ons zelf en de organisaties waar wij leden van zijn. “Het komt nooit meer goed” lezen we in een boek van een bekende Nederlander van Surinaamse komaf. We doen dan ook de kwestie AZ af met de stelling dat aan immoraliteit geen einde komt, zolang we als mens door hebzucht en onderlinge verdeeldheid alsook door wanverhoudingen gedreven geen respect kunnen en willen opbrengen voor de verdienste van een ander.
We laten meneer Blackson met zijn onwaarheden en meneer Haverkamp met het immoreel karakter voor wat het is en kijken uit naar de komende ontwikkelingen.
“Tangi fu bun na kodja” zou mijn grootmoeder gezegd hebben.
Ronald Hooghart
