Het heengaan van de wereldburger Diego Armando Maradona heeft vele mensen op aarde tot tranen bewogen. Maradona was een sportfiguur die van meet af aan de harten van veel voetballiefhebbers had veroverd, maar in het begin lang niet van iedereen. Dat kwam omdat er ook fanatieke voetballiefhebbers zijn die tegen Argentinië waren en alles dat met dat team werd geassocieerd. Maar met meer verstand dan komt iedereen vroeg of laat tot het besef dat Maradona met een zeer uitzonderlijke gave is geboren en de wereld met die gave heeft gediend. De voetballer is de laatste dagen vaak aangeduid met het ‘voorvoegsel’ en bijvoeglijk naamwoord ‘eternal’ hetgeen eeuwig betekent. En wat Maradona op de sportvelden heeft gepresteerd zal inderdaad eeuwig besproken worden. Maradona is een figuur die bekend is op alle continenten, in alle landen. Hij is het voorbeeld van hoe uitzonderlijk getalenteerd bepaalde mensen kunnen zijn en hoe de wereld eensgezind kan zijn over de waarde van zo een sporter. Maradona heeft fans over de hele wereld aan elkaar verbonden met zijn talent, maar vooral hoe hij dat heeft ingezet voor zijn land en de voetbalclubs en de steden waar hij speelde. In zijn land en in die steden groeide hij uit tot goddelijke proporties. De adoratie van Maradona als mens met deugden maar ook ondeugden ging erg ver, zo ver dat er zelfs een kerk waarvan hij de icoon is. De vraag wie de beste voetballer van de 20ste eeuw is geweest, heeft 2 rivalen geproduceerd: de Braziliaan Pele en de Argentijn Maradona. De Fifa heeft niet kunnen uitmaken wie de beste voetballer van de eeuw is geweest, het is een ‘draw’ het zijn er beiden. De wereld is naar het schijnt 50-50 verdeeld in dit oordeel. Wat zeker in het nadeel werkt van Maradona, was dat hij meer mens bleek vooral buiten het voetbalveld dan Pele. Maradona kwam in Napels toen hij voor Napoli speelde door zijn onoverkomelijke contacten met de maffia, in aanraking met drugs en raakte daaraan verslaafd. Dat had invloed op zijn carrière en ook zijn inzet voor het Argentijnse elftal; hij werd namelijk tijdens een drugstest positief getest op het gebruik van drugs op het WK in 1994 en werd gediskwalificeerd voor verdere deelname. Voor zijn land Argentinië, waar Maradona onsterfelijk is, kwam het hoogtepunt tijdens het WK van 1986. Maradona ging daar in zijn eentje hele elftallen voorbij van niet de minste teams om zijn land de overwinningen te bezorgen. In 1986 maakte hij in Mexico Argentinië voor de tweede keer wereldkampioen voetbal, en dit keer met minder controverse omdat er geen WK in eigen land werd gewonnen met de dreiging van een militaire dictatuur. Maar geheel ontbloot van controverse was het WK van 1986 niet, want in dezelfde wedstrijd waarin Maradona het doelpunt van de eeuw scoorde, noteerde hij ook de meest controversiële goal van de eeuw. Het was in de wedstrijd tegen Engeland, het land waarmee Argentinië enkele jaren terug de oorlog had gevoerd om de Malvinas eilanden. Het controversiële doelpunt was extra pijnlijk door de oorlogsnorm die Maradona aan de dag legde: ‘in tijd van oorlog is alles toegestaan’. Later zou Maradona hebben verklaard dat als hij het moment zou herbeleven, hij de bal nu niet meer met de linker- maar met de rechterhand zou beroeren. Alhoewel de controverse er was, was 1 ding in 1986 wel duidelijk: de beste voetballer ter wereld op dat moment had zijn team verdiend tot wereldkampioen gemaakt. En dat het geen toeval was, bewees Maradona bij Napoli. Deze club die weleens in de buurt van een landstitel was gekomen werd pas in 1987 echt voor het eerst winnaar van de sterke Italiaanse competitie met grootmachten als AC Milan, Inter Milan en Juventus. In 1990 stond Argentinië met Maradona weer in de WK-finale maar verloor van Duitsland. Met de Argentijnse sterspeler won Napoli twee keer het landskampioenschap, de UEFA Cup en de Coppa Italia. Na het seizoen 1990/91 en het vertrek van Maradona ging het langzaam slechter met Napoli, mede door de financiële problemen. Maradona groeide op in een arme familie in Villa Fiorito, een sloppenwijk ten zuiden van Buenos Aires. Hij groeide op met drie oudere zussen en twee jongere broers, Hugo en Eduardo, die later ook profvoetballer zouden worden. Op tienjarige leeftijd werd Diego Maradona ontdekt toen hij voetbalde bij Estrella Roja, een club bij hem in de buurt. Hij werd opgenomen in de jeugdopleiding van Argentinos Juniors, de club waar later ook talenten als Fernando Redondo, Lucas Biglia en Juan Román Riquelme vandaan zouden komen. Als twaalfjarige ballenjongen vermaakte hij het publiek tijdens de wedstrijden van het eerste elftal door de bal hoog te houden in de rust. FC Barcelona neemt Maradona voor één miljard peseta’s over van Boca Juniors, destijds een recordbedrag. Spelersmakelaar Josep Maria Minguella speelt een voorname rol in de transfer. De Argentijn kende aanpassingsproblemen en in december 1982, net wanneer het sportief beter begint te gaan, krijgt Maradona geelzucht. Hij is tot maart 1983 uitgeschakeld. Na zijn terugkeer leidt Maradona FC Barcelona naar winst van de Copa del Rey en de Copa de la Liga. In de finale om de Copa de la Liga tegen Real Madrid weet hij er met een mooi doelpunt zelfs voor te zorgen dat de supporters van aartsrivaal Real hem een staande ovatie geven. Van Barcelona verhuisde Maradona naar Napoli in 1984. Maradona was een authentiek en oprecht mens: hij voetbalde niet met het hoofd maar uitsluitend met zijn hart, maar zijn talent was zo groot dat elke wedstrijd van hem een meesterwerk was. Maradona was een mooie voetballer om aan te zien, vooral ook de emotie en zijn kwetsbare opstelling. Iemand die vaak met hem werd vergeleken is Messi, een last die te zwaar voor de kleine Argentijn bleek. Op clubniveau heeft Messi grote successen gekend, maar hij kon zijn land nog nooit tot wereldkampioen maken. Door een uit de hand gelopen levensstijl heeft Maradona gekampt met gezondheidsproblemen. Maradona was en mens en geen god, maar als mensheid moeten we de man die ons als vriend en vijand heeft vergast met zijn ‘God given’ talent wel memoreren.
