Uit Divali-gesprekken met Surinamers van vele geloofsrichtingen, rangen, standen en geschriften wordt geput: “Religie is onderdeel van het leven van de meeste Surinamers. Suriname omvat alle religies van de wereld en een scala van spirituele uitingen. Religie omvat godheid-rituelen met ethiek en filosofie van het leven. Er wordt gezworen op de kracht van religie om het leven van de mens te verheffen.”
De grondwet
“Godsdienst is nuttig voor de menselijke relaties en uiteindelijk nodig om te weten, te begrijpen en te respecteren wat dierbaar is in de harten van de medemens. Meerdere religies zijn partij in de ontwikkeling van Suriname. De grondwet van Suriname garandeert vrijheid van godsdienst en deze vrijheid wordt volledig benut.”
Grootste religieuze groep
Hindoeïsme kwam met de immigranten uit India tussen 1873 en 1916. Het hindoeïsme wordt voor 98% beleden in India, Mauritius en Nepal. De overige 2% leeft verspreid over de rest van de wereld. In Suriname is het hindoeïsme 27% van de bevolking sterk. In tegenstelling tot andere religiën is hindoeïsme niet gebaseerd op de leringen van een bepaalde profeet – oprichter.
Sociale orde en wetten
De sociale orde en wetten zijn neergelegd in de Veda’s. Het hindoeïsme is een cultuur met waterdichte en strakke regels. Hindoes hebben meerdere visies over de punten van de leer, maar in Suriname zijn het met z’n allen bijna eens over bijvoorbeeld: de juiste manier om te trouwen, te bidden, te offeren aan de goden en het begraven (cremeren). Gewoonten in het uitvoeren van rituelen en patronen van denken over onderwerpen zoals de rol van de vrouw, de plaats en relatie met de familie en de betrekking met de gemeenschap geven hindoes de uniforme uitstraling die zij hebben.
Politiek
Hindoeïsme en politiek activiteit schuwen elkaar niet. In het verleden toen de grote hindoe-beschaving werd gebouwd op de sociale leer van de Veda’s, was het gebruikelijk dat priesters, wijzen, de heersende klasse en krijgsheren hand in hand werkten. De immigranten die het hindoeïsme beleden, hebben het cultureel erfgoed van het hindoeïsme doorgeven aan hun kinderen. Dat hebben de moslims ook gedaan.
De afro-cultuur wordt subtiel voorgetrokken
“De overheid moet cultuur uit een andere bril bekijken, Suriname heeft culturele rijkdom, alle stromen moeten evenredige aandacht krijgen. Het is aan te bevelen dat naast de inspanning van individuele groepen, er een actief beleid ontwikkeld wordt vanuit de overheid, zodat de bestaande culturen in Suriname zich in alle richtingen kunnen conserveren en vooral ontwikkelen.”
Cultuurbeleid aan verandering toe
“Het cultuurbeleid is aan verandering toe. Het lijdt een ondergeschikt bestaan binnen het onderwijs – en politiekgebeuren. De afro-cultuur wordt subtiel voorgetrokken. Alle groepen behoren gelijke behandeling te krijgen. Eenheid in verscheidenheid moet niet alleen met de mond gepropageerd te worden, het dient ook financieel organisatorisch ondersteund te worden, daarom is het nodig dat er van alle culturele groepen, aparte directoraten komen.”
Kennis en wijsheid
“De immigranten waren arm. Bij aankomst in Suriname hadden zij slechts een bundeltje bij zich met daarin hun persoonlijke bezittingen, maar zij brachten kennis en een rijke cultuur met zich mee. Onder hen bevonden zich ontwikkelde personen die konden lezen en schrijven. In hun bagage bevonden zich boeken, heilige geschriften die bij het aarden in Suriname een houvast zijn.”
Verschillende koloniale patronen
“De solide cultuur en de religie hebben de immigranten in staat gesteld om zich te organiseren, hun cultuur en taal te conserveren ondanks pogingen van de christenen, die de Hindoestanen beschouwden als heidenen die gekerstend moesten worden, wat niet is gelukt.”
HD
