Faried Pierkhan vroeg in een gesprek met Santa Gopal, advocate van Surinaamse komaf in Den Haag, hoe er in Nederland omgegaan wordt met het Coronavirus. Heel veel anders dan in Suriname, waar de samenleving aan de ene kant zich beknot voelt door de vrijheid beperkende maatregelen en aan de andere kant overal geconstateerd kan worden dat teveel mensen het niet zo nauw nemen met de regels, is het daar dus niet.
“Het is nu hier druilerig weer. Als ik naar buiten kijk, zie ik gewoon heel veel mensen lopen, en daar is niks van Corona-beperkende maatregelen aan te zien. Maar ook, sinds de versoepelde maatregelen zijn genomen, zijn er heel wat demonstraties geweest. Net nog in Amsterdam, opgeroepen via social media voor een soort “vrijheidsmars”, in Malieveld laatst ook best hevig. Men heeft erg veel moeite met de “Coronawet”, die nu nog bij het parlement zit, omdat de eerste en tweede kamer erover moeten oordelen. Overal zijn daar dus demonstraties tegen de afgelopen periode. Gisteren waren er ook protestdemonstraties in Utrecht, Wageningen en meer. De wet brengt behoorlijk wat vrijheid beperkende maatregelen met zich mee, dus daar komt men tegen in opstand.”
Er worden nu al fikse boetes opgelegd bij overtredingen, en volgens de nog aan te nemen wet zouden de autoriteiten bijvoorbeeld gewoon zonder meer je huis mogen binnenkomen, omdat ze vermoeden dat er iemand met Corona zit of zo. De vraag is volgens mr. Gopal dus vooral: de maatregelen zijn in maatschappelijk belang, maar wie toetst hoe redelijk of rechtvaardig ze zijn? “Als je bepaalde bevoegdheden geeft aan ordehandhavers, dan is de vraag ook in hoeverre ze dat op een correcte manier uitvoeren. Zulke maatregelen zijn genomen bij een noodverordening, zonder dat er eerst een parlementaire regelgeving voor gemaakt is. Veel van de wetten uit die noodverordening zijn dus ook nooit getoetst, en dan worden ze straks in een Coronawet vastgesteld. Daar heeft men dus moeite mee. Zoveel mogelijk thuisblijven, beperkingen in gebedshuizen, cafés en andere horeca, samenscholingsverboden, mensen in tehuizen mogen heel beperkt bezoek krijgen, en sterker nog: rechtszittingen worden gewoon geannuleerd. Dat alles tast wel je rechtsgevoel aan.”
Gopal geeft ook aan dat feesten voor huwelijken en dergelijke nog slechts schaars plaatsvinden, maar dat in de praktijk te merken is dat de meeste mensen zich niet houden aan maatregelen, zoals social distancing, mondkapjes en dergelijke. “De grote festivals, zoals het Kwakoe Festival, die zijn allemaal gecancelled. Het komt weer een beetje op gang, maar langzaam. Met de 1.5 meter en mondkapjes in openbaar vervoer zullen we allemaal moeten leren leven, maar je merkt toch dat over het algemeen men niet echt de regels in acht neemt, ook omdat de handhaving nog onduidelijk is. Op 1 juni toen de terrassen en zo weer opengingen, kregen we nog contactformuliertjes om in te vullen, maar nu, een maandje later, is dat alweer helemaal verwaterd, en van 1.5 meter afstand is ook al geen sprake meer. Mensen ontsmetten veelal ook geen mandjes meer in de supermarkt, maar ja: hoe handhaaf je ook zulke maatregelen?”
In Suriname weten we dat het niet veel anders is….
