“Het is vastgesteld dat het fysieke onderwijsproces en ook de oppas op 6 juli 2020 hervat worden, maar ik vraag me af of de veiligheid van onze kinderen gegarandeerd is. Het maakt mij meer dan ooit angstig”, zegt een bezorgde ouder aan de krant. Hij benadrukt dat er al heel veel beloften en keuzes door de autoriteiten gemaakt zijn naar de samenleving toe en dat de meeste van die beslissingen mis zijn gelopen. “Moet ik mijn vertrouwen dan hierin stoppen?”, vraagt de ouder zich af. Hij is niet de enige bezorgde ouder. Henna, een alleenstaande moeder van drie kinderen, geeft aan dat zij wel blij is met de pogingen die er gemaakt worden naar de samenleving toe en ook naar de kinderen voor hun ontwikkeling, maar dat zij geen grappen maakt met de gezondheid van haar kinderen. “Het gaat niet allen om de mijne, maar om veel kinderen. Wij moeten deze besmettingen serieuzer aanpakken”, stelt zij.
“Het begint bij een persoon en verspreidt zich zo verder”, zegt een andere ouder. “Met een paar kinderen kan er gepraat worden, maar je hebt een paar ertussen die er niet voor kiezen om te luisteren en graag op hun zelf gaan experimenteren. Dat hebben wij ook gezien na schooltijd. Er wordt vaak gezegd dat de kinderen naar huis moeten, maar toch zie je een deel van hen in de stad hangen of voor winkels. Er is niet genoeg overzicht op hen en eenieder houdt zich ook bezig met hun eigen zaken.”
De scholen in het buitenland zijn inmiddels open, maar Suriname moet volgens ouders niet vergeleken worden met andere landen. “Zij zijn goed voorzien en getraind, maar in Suriname zijn wij niet zo ver. De voorbeelden kunnen overgenomen worden, maar het neemt tijd om ze goed uit te voeren. Wij moesten het allang anders doen, maar er werd geen volle aandacht daaraan besteed. Nu zie ik dat onze kinderen als proefkonijnen genomen gaan worden. Als het lukt, dan wordt het dan voortaan zo, maar als het niet goed verloopt, ben ik er zeker van dat er weer een volle lockdown komt. Het gaat om onze kinderen hun levens. Als een ouder één verliest, weet hij of zij alleen wat die voelt.” Harold gaf aan dat hij ziet dat de kinderen balen en kleine bezigheden zoeken, maar over een betere aanpak moet zeker weer nagedacht worden.
TM
