Aradhana Ramjiawan is leerkracht op een muloschool en plaatst haar kanttekeningen ten aanzien van digitaal onderwijs. “Op zich geen slecht idee, het probleem is dat niet alle leerlingen internet hebben, waardoor niet alle leerlingen les kunnen volgen”, zegt Ramjiawan. “Als alle leerlingen internet hadden dan was dat leuk, maar je hebt geen sociale contacten.” Hoe met de leerlingen zonder computer en internet moet worden omgegaan, is een grote vraag, want er is geen antwoord daarop, laat de leerkracht weten. De leerkracht zegt dat de lessen online worden geplaatst, maar noemt dit weinig zinvol, ‘omdat niet iedere leerling kan deelnemen aan dit deel van het onderwijsproces en omdat niet iedereen over de middelen beschikt om de lessen te volgen’. “Om via videocall de lessen te geven, hanteert de school ‘google meet’. De leerstof wordt in ‘google classroom’ geplaatst. Leerlingen kunnen dan de leerstof downloaden. Het is mogelijk om via het programma ‘Word’ aantekeningen te maken tijdens de onlinelessen. Hoewel de school haar uiterste best doet om de leerlingen te helpen, blijkt dat er geen standaardisering is in de gebruikte technieken. “Mogelijk omdat er vanuit het ministerie geen goede afspraken worden gemaakt wat we precies moeten gebruiken.”
De overstap om online les te geven, is voor leerkrachten over het algemeen een uitdaging, omdat de training tot leerkracht is gericht op andere technieken en vaardigheden, zoals voor de klas staan en gebruikmaken van een schoolbord, vertelt de leerkracht. Dat proces van kennisoverdracht en evaluatie is anders dan de huidige onlinelessen die nu verzorgd worden. Door deze nieuwe situatie gebruikt de leerkracht het woord ‘rommelig’ om aan te geven hoe de zaken nu verlopen. Omgekeerd is de situatie ook zo dat leerkrachten, voornamelijk van de lagere school, grotendeels nog zelf problemen ondervinden in de omgang met computertechnologie. “Leerkrachten op voj-niveau zouden wel het een en ander moeten weten op het gebied van ICT, want de opleiding biedt ook ICT.” Zoals de zaken nu voorstaan, beoordeelt Ramjiawan deze situatie met het cijfer 4 of 5, omdat je niet ziet wat de leerlingen doen. “De leerlingen maken hun camera’s niet altijd aan. Je kan dus niet zien of ze tijdens de les slapen. In een klas is de situatie anders, omdat er gecontroleerd kan worden wat de klas doet. Bovendien hebben de leerlingen mij zelf gezegd dat dit systeem hen lui maakt”, aldus Ramjiawan.
RB
