Mogelijk zal basisvoedsel rijst enkele SRD’s duurder gaan kosten, als de gevraagde opkoopprijs van SRD 80 per baal padie doorgevoerd wordt. Thans kost een baal padie SRD 60. ‘Een zak semi-super van 25 kg wordt voor SRD 55 ten verkoop aangeboden aan de consument. Deze zal bij een eventuele prijsverhoging opgeschroefd worden naar SRD 60. Bij de kleinere zakken zal een lichte stijging van enkele SRD’s merkbaar worden’, zegt rijstproducent Leakat Mahawatkhan in gesprek met Dagblad Suriname.
Mahawatkhan houdt de opkoopprijs van SRD 80 bijna niet voor mogelijk. Momenteel is er sprake van enorme overschotten aan padie. Ook hij heeft een grote hoeveelheid padie in zijn schuur opgeslagen. Reden voor hem om dit seizoen geen padie op te kopen. ‘Hebben we een concurrent minder op de markt.’ Mahawatkhan stelt dat de prijs van rijst op de wereldmarkt een sterk kelderende trend vertoont. Waar een ton cargo rijst voor een bedrag van USD 425 te verkrijgen was, is dit nu gedropt naar USD 380. ‘En om rijst te kunnen exporteren, moet je goedkope padie opkopen. Wanneer je padie goedkoop opkoopt, worden de rijstboeren boos op je. Dus dan moeten ze maar het hun padie op het veld zitten.’
Mahawatkhan gelooft niet dat de prijsdaling op de wereldmarkt, rijst in Suriname goedkoper zal maken. Hij houdt voor ogen de dure inputs en onkosten die gepaard gaan bij het inzaaien van padie. ‘Het gaat ook niet zo zijn dat wanneer rijst goedkoper wordt in Suriname, men meer gaat eten. Dus dat persoon A dagelijks 5 borden rijst gaat eten in plaats van 3 borden.’ De inzaai van 8.000 hectare padie is voldoende om de lokale markt te voorzien van rijst. ‘Alles boven de 8.000 hectare kan geëxporteerd worden. De export echter gaat niet over een leien dakje.’
‘Het zijn veelal de padieopkopers en de winkeliers die forse winsten boeken bij de verkoop van rijst. De rijstboeren en de molenaars verdienen er niets aan.’ Mahawatkhan oppert het idee dat de Staat zelf rijst moet opkopen en deze verkopen. Hierin zou eventueel het model van subsidie ingebouwd kunnen worden. ‘We kunnen iets hebben als het Centraal Inkoopbureau Suriname. Hier moet het maken van winst niet centraal staan, maar het verschaffen van goedkope rijst aan de bevolking.’
Asha Gajadien-Bhagwat
