In ons buurland Guyana is het de spuigaten uitgelopen met de verkiezingen, die op 02 maart zijn gehouden. De grote inzet van de verkiezingen was het toegang krijgen tot de miljarden aan oliedollars die het land nu is begonnen binnen te halen. De strijd in Guyana gaat tussen de met een motie van wantrouwen afgezette regering van de APNU/AFC van Granger en de PPP van Irfan Ali. De verkiezingsstrijd wordt ook getypeerd als een voornamelijk etnische strijd tussen de hindoestanen en de creolen. In Guyana is het niet vreemd dat de 2 bevolkingsgroepen gewapend tegenover elkaar staan. Het was voorspeld dat de verkiezingen in Guyana, vanwege de olievondsten, tot oneigenlijke situaties zou leiden. Guyana heeft nog steeds te kampen met corruptieproblemen en vooral etnische spanningen. Guyana heeft een samenwerking tussen de grootste politieke partijen met een historische groepsbasis als die tussen de NPS en de VHP niet gehad. Het samengaan van de bevolkingsgroepen in Suriname heeft 2 oorzaken: het wijdverbreide gebruik van het Sranantongo (ook in de eigen kringen) en het decennialang samengaan (het politieke huwelijk) tussen de NPS en de VHP. Wel eens probeert de NDP te claimen dat door de staatsgreep de bevolkingsgroepen hebben geleerd samen te werken, maar dat is een grote leugen. De militairen hebben het samengaan van de bevolkingsgroepen wel omarmd, maar het is niet hun verworvenheid. Uiteindelijk zie je ook in de NDP dat marionetten worden opgevoerd om de diversiteit te tonen, maar in wezen is de NDP ook een partij met een etnische basis. In Suriname gaan de credits voor de harmonie naar de vele kleine Surinamers, die altijd bereid zijn om samen te werken en samen te co-existeren. Maar de credits gaan zeker naar Pengel en Lachmon.
In Guyana zijn er dus etnische spanningen en 1 persoon is doodgeschoten door de politie toen de oppositie op straat kwam om te protesteren tegen de vatstelling van de verkiezingsuitslag. Wat is er nu in Guyana aan de hand? Op de verkiezingsdag waren er kleine strubbelingen op bepaalde stembureaus. Na de sluiting van de stemming was Gecom (de Guyanese versie van onze OKB) heel traag met het tellen/verifiëren en bekendmaken van de resultaten. De aanwezige waarnemers uit het westen vonden dat, de oppositie vond dat ook. Op gegeven moment leek het erop dat de oppositie de verkiezingen had gewonnen, maar het grootste kiesdistrict Region 4 was nog niet geteld. Dit kiesdistrict had de meeste stembureaus: meer dan 800. Precies als in Suriname hebben de kiesdistricten ook een soort voorzitter van het hoofdstembureau van het district. In Suriname is het de dc, in Guyana heet deze functionaris de ‘Returning Officer’. Het is de returning officer die, na verificatie, de resultaten in het district vaststelt en de voorzitter van de Gecom stelt, na verificatie, de eindresultaten van de verkiezingen vast. Op gegeven moment moest Region 4 alleen geteld worden. En wat is gebleken? De returing officer Clairmont Mingo heeft van de meer dan 800 stembureau slechts de helft geteld. Halverwege de telling en verificatie is hij waarschijnlijk boos geworden en heeft hij het proces gestaakt. Vanuit een balkon zou hij aan het publiek en de pers hebben toegeschreeuwd dat de telling en verificatie van Region 4 was voltooid en dat de APNU/AFC de stemming in dit kiesdistrict met 7.000 stemmen heeft gewonnen. Dit komt echter niet overeen met de cijfers die de waarnemers van de oppositiepartij en waarschijnlijk ook van het buitenland hadden vanuit de meer dan 800 kleine stembureaus. Die cijfers wijzen uit dat de PPP een meerderheid heeft van maar liefst 17.000 stemmen.
Direct na de pogingen van de Gecom om de verkiezingsresultaten definitief vast te stellen en de president Granger weer te benoemen, hebben verschillende westerse landen en de Caricom de verkiezingsautoriteiten gewaarschuwd om oneerlijkheid achterwege te laten en voorzichtig en niet overhaast te werk te gaan. De rechter heeft de Gecom bevolen om te wachten met het definitief vaststellen van de verkiezingen en eergisteren heeft de opperrechter in Guyana de vaststelling van de resultaten door de returning officer, ongeldig dus nietig verklaard. De verificatie in Region 4 moet dus opnieuw plaatsvinden. Maar wat blijkt nu, Mingo en Gecom-voorzitter Keith Lowenfield zijn in geen velden of wegen te bespeuren. Waarnemers willen deze autoriteiten te woord staan, maar ze zijn van de aardbodem verdwenen. Dat is te vergelijken met een situatie wanneer dc Mike Nerkust en OKB-voorzitter Jennifer van Dijk-Silos na de verkiezingen onvindbaar worden. Van Nerkust zou men het e.e.a. kunnen verwachten, hij is het speelse en kinderachtige en het giechelgedrag uit zijn jeugdjaren nog niet kwijt. Nerkust is bij ons wel in te zetten voor mooi vuil politiek werk. Van de jurist Van Dijk-Silos wordt echter veel meer ruggengraat verwacht, maar ook zij praat een minder kritische taal wanneer regeringsmensen in de buurt zijn. Inmiddels is zij al geruime tijd bezig om haar zeer duidelijke kanttekeningen te plaatsen bij het verkiezingsgebeuren. Er zijn geruchten in Suriname dat een behoorlijk ‘foul play’ oftewel competitievervalsing in Suriname in de maak is vanuit de NDP. Zo zijn er geruchten dat veel buitenlanders al in het bezit zijn van paspoorten en ID-kaarten. Deze vreemdelingen hebben hun verblijf in alle districten en ze moeten stemmen om zodoende te verkiezingswinst te verzekeren voor de regeringspartij. Suriname heeft over het algemeen eerlijke verkiezingen gehad, zonder geweld en zonder rellen. Maar in de laatste verkiezingen heeft in de NIS-sporthal zich wel zaken voorgedaan onder dc Miranda, die wel vraagtekens hebben opgeworpen. Wat er nu gaande is in Guyana, is typisch Guyanees. Het land heeft getoond geen oprechte bestuurders te hebben. Alhoewel Guyana wereldnieuws haalt door zijn verwachte economisch groei en het toetreden tot de top 10 van de Opec, is het slecht gesteld met het bestuur van het land. Daarmee is de garantie klein dat de regeerders echt iets voor het totale land gaan doen met de oliedollars die rijkelijk het land zullen binnenvloeien. Suriname moet bespaard blijven van deze taferelen. Vooral de dc’s zijn gewaarschuwd, omdat die nagenoeg voor 100% bestaan uit politici die de hele dag bezig zijn met partijpolitiek.
