Zoals verwacht, was de opkomst bij de protestmanifestatie van Pakitow niet zoals het was twee weken terug op 17 februari. Maar als nagegaan wordt dat de verkiezingen vlak voor de deur zijn en er geen sprake meer kan zijn van vervroegde verkiezingen, dan moet toch gesproken worden van een geslaagde protestmanifestatie. Daarbij moet zeker in ogenschouw worden genomen dat er geen grote mobilisatie heeft plaatsgevonden en dat er geen middelen zijn ingezet om het publiek van heinde en verre naar een plek in Paramaribo te vervoeren. Het initiatief van Pakitow is zeker de moeite waard geweest en hij mag daarvoor gecomplimenteerd worden. We zien dat deze regering de neiging heeft om krachten, die protesteren en kritiek leveren, te ‘omarmen’. Dit omarmen houdt in dat men wordt ingelijfd door een functie bij een ministerie of op het kabinet van de president of bij een van de nieuwe instituten, zoals het NII. Pakitow kan hetzelfde lot overkomen. Zo heeft de regering een groot aantal ervaren mediawerkers ingelijfd en hen voorzien van een vast salaris en de altijddurende status van ambtenaar. Door dit opzuigen van de krachten uit de mediawereld, is de kracht van de ‘vierde macht’ (de media) gaan inboeten. Een deel heeft zich willen lenen voor deze inlijving, een deel niet. De mindere opkomst van de bevolking bij de toch geslaagde manifestatie betekent niet dat de bevolking niet ontevreden is. Op social media is duidelijk te merken dat grote delen van de samenleving, dwars door alle groepen ontevreden is met de regering. De druppel die de emmer deed overlopen, waren de laatste ontwikkelingen vanaf het aantasten van de valutakasreserve door de regering. Daarna bleek dat de monetaire reserves bijna op het nulpunt zijn. Verder is van alles het resultaat dat de nagenoeg ongedekte Surinaamse munt uit de pan is gevlogen en eigenlijk in een vrije val is geraakt, zonder dat er monetaire bescherming kan worden geboden. De reserves zijn immers verdwenen. De koersstijgingen lijden tot dagelijkse prijsstijgingen. Basisgoederen zijn nu onbetaalbaar geworden. Jonge gezinnen, die aan het bouwen waren, hebben hun bouwactiviteiten moeten staken. Het salaris van de ambtenaren en de loontrekkers is weer met enkele procenten een behoorlijke sprong achteruitgegaan. Er wordt beweerd dat de regering veel heeft gedaan, maar dat ‘veel’ moet worden beschreven. Het blijkt dat het gaat om reguliere werkzaamheden die de ministeries moeten doen, anders kan je de ministeries opheffen. Een deel van de zaken die men heeft gerealiseerd, was niet dringend. De meeste projecten zijn gepaard gegaan met onnodige leningen. Bemiddelaars (uit binnen en buitenland) hebben hun commissie opgestreken bij deze leningen. Bovendien zijn de middelen uit deze leningen niet doelmatig besteed, er is altijd sprake geweest van een ruime overfacturering. De leningen zijn voor een deel dus besteed aan de daadwerkelijke realisatie van projecten en voor een deel zijn ze weer beland in de zakken van een aantal ondernemers en vrienden van deze regering. Het overfactureren is overigens geen kwaal van alleen deze regering, maar ook de vorige. Het is de grootste manier om onrechtmatig de beschikking te krijgen over dollars, waarvoor men niet heeft gewerkt. In deze periode is een nieuwe generatie miljonairs geproduceerd door de NDP. Een deel weet het kapitaal te behouden en wast het wit in de economie door bedrijven op te zetten of het geld op buitenlandse rekeningen te posteren. Een deel van de nieuwe miljonairs heeft het kunnen presteren om weer tot de bedelaarsstaf te geraken en alle middelen kwijt te raken. Degenen die hun kapitaal hebben behouden, zijn de asociale rovers, degenen die hun nieuw verworven kapitaal verloren, hebben dat gedaan door sociaal gedrag te vertonen. Dus er is onnodig veel gedaan, maar het heeft niet bijgedragen aan een betere samenleving. Het heeft niet bijgedragen aan meer sociale vooruitgang of aan een sterkere economie. Leningen worden gesloten en er is nauwelijks kritiek. Uit de vele tientallen of honderden leningen is er maar 1 die gericht was om te besteden aan de landbouwproductie en uitgerekend daarop hebben enkele figuren, die niet positief bekend staan, herhaaldelijk kritiek geuit. Ze hebben grootschalige landbouwproductie in Suriname gesaboteerd en hebben erop gestaan dat een deel van de lening aan hun wordt gegeven. Hierop hebben we ook kritiek gegeven. De bevolking is duidelijk ontevreden in Suriname. De bevolking gaat ervan uit dat het geen zin heeft om nu het werk te laten om op straat te gaan. Het aantal zwevende kiezers moet nu, als het zou worden gepeild, beduidend minder zijn geworden. Een groot deel van deze zwevende kiezers is over de streep getrokken door de laatste ontwikkelingen. De regering heeft zich, door alle reserves op te vreten, zichzelf in de kritieke situatie gebracht dat ze overgeleverd is aan de grillen van degenen die wel over de dollars beschikken in de samenleving. Dat waren eerder de ‘wisselaars’ en nu worden ze de cambiohouders genoemd. De vereniging van cambiohouders heef zelfs een oproep moeten doen aan de cambiohouders om het opschroeven van de koersen achterwege te laten. Maar we weten dat dit soort oproepen niet werken. Er is al een soort bottomline afgesproken en daar zal het op den duur gaan stoppen. Deze cambiohouders houden de ondernemers en de regering in een wurggreep, door schuld van de regering. Dus het was zeker een geslaagde manifestatie van Pakitow, maar de burger wacht nu om met het kleurpotlood te spreken op 25 mei 2020.
