Minder dan 1000 vluchtelingen geregistreerd in Suriname
Margo Waterval, gewezen lid van het VN Mensenrechtencomité, heeft onlangs Mensenrechten in Venezuela in context gebracht van de hedendaagse ontwikkelingen. Zij deed dit op een lezing, georganiseerd door het Instituut voor Internationale Betrekkingen van de Anton de Kom Universiteit van Suriname (IIR). Venezuela heeft een aantal mensenrechtenverdragen aanvaard en geratificeerd (zowel mondiaal als regionaal). Een aantal van deze verdragen geeft burgers het recht om de staat Venezuela voor het gerecht te slepen. Blijkens de heersende situatie in Venezuela zijn burgers echter niet in staat om gebruik te maken van de verkregen rechten uit de verschillende conventies.
“In de praktijk is het niet zoals bij theorie. Venezuela heeft een paar wetten aangenomen om aan de verdragen te voldoen. Maar wanneer je op zoek gaat naar de monitoringsorganen, dan zijn die er niet”, zegt Waterval. Uit de rapportages, die het VN Mensenrechtencomité zijn binnengekomen, blijken rechters in Venezuela niet onafhankelijk en niet onpartijdig te zijn. Dit komt doordat 65% van de rechters in Venezuela niet in vaste dienst zijn. Wanneer rechters vonnis wijzen in het nadeel van de staat, mogen zij ook hun ontslag vrezen. “U mag zelf uw conclusie trekken waarom de rechters bepaalde vonnissen wijzen”, accentueert Waterval. Daarnaast heeft de Venezolaanse president in 2017 het Venezolaans parlement terzijde geschoven.
Het recht op leven, gezondheid en blijken uit een voorzichtig getrokken conclusie van Waterval niet gegarandeerd te zijn in Venezuela. Dit is ook de reden voor het vertrek van een grote groep Venezolanen uit hun eigen land. Ongeveer 4 miljoen Venezolanen hebben het land al verlaten. Vluchtelingen zijn mensen die gedwongen worden om hun land te verlaten. Zij hebben eigenlijk geen keus. Zij mogen daarom in het land van aankomst niet anders behandeld worden dan burgers van de desbetreffende landen. Mensen hebben het recht om weg te gaan en ze moeten opgevangen worden. Er zijn echter niet genoeg fondsen om landen die vluchtelingen opvangen, te helpen. “Wanneer we zien dat de mensen uit Venezuela vluchten, dan is het om zaken als medicijnen en voeding. Het recht op gezondheid en voedsel (zou je voorzichtig kunnen concluderen), daar kan Venezuela niet aan voldoen”, zegt Waterval.
Ruim 36.000 Venezolanen zijn inmiddels gevlucht naar Guyana. Rachella Gorenevel van het ministerie van Justitie en Politie voegde hieraan toe dat het vertrek van Venezolanen naar andere landen voor Suriname niet langer vreemd moet zijn. “Het is niet een ver van ons bed show. Er zijn al vluchtelingen in Suriname en ze zoeken nu al bescherming. De vraag is: hoe gaan wij ermee om? Wat moeten wij als landen in place hebben om de bescherming te laten genieten. Guyana is ons buurland. Vanwege onze open grenzen weet je al wat binnen kan komen”, zegt Groeneveld. De Staat Suriname is volgens Thea Smith van het Surinaams Rode Kruis nog niet zo ver om mensen een vluchtelingenstatus te geven. Dat wordt gedaan door de United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR).
“Het zou wel een werkbare situatie zijn als de Staat Suriname beleid zou ontwikkelen over wat we doen met de mensen. Mensen zien Suriname als een safe haven. Het aantal groeit. Op basis van wat wij geregistreerd hebben, is het nog geen 1000. De mensen komen. Als er al mensen hier zijn, hoeven zij geen asiel aan te vragen. Zij gaan gewoon in het systeem. Maar hun roep om hulp en ondersteuning wordt steeds luider en wij moeten daar een antwoord voor hebben”, zei Smith. Waterval stelt ook dat Suriname zich moet voorbereiden op dit stuk. “If yu mati barba e bron, beging nat di’f yu”, stelt Waterval.
Kavish Ganesh
