Bij presidentieel besluit van 22 februari jl. is een werkgroep ingesteld die het regeerbeleid op vijf prioriteitsgebieden zal uitvoeren. Dit is natuurlijk met het oog op de komende verkiezingen. Als je de vijf prioriteitsgebieden ziet, dan kan je raden wat er gaat gebeuren. Op productiegebied zal veel worden gefantaseerd. Op sociaal gebied en infrastructuurgebied zal het gaan om showprojecten en uitdelen van grondpapieren en voedselpakketten. Op personeelsgebied zal het mogelijk gaan om meer overheidspersoneel en op verkiezingsgebied propaganda. Hoe dan ook, net als bij de vorige verkiezingen zal de bestedingszucht toenemen.
Het presidentieel besluit wekt de indruk van een administratieve coup, maar is in feite de bevestiging van de gangbare praktijk sinds 2010. Het kabinet van de president bepaalt alles. Het hoogste orgaan van de Staat, het parlement, is al vanaf het begin gediskwalificeerd als te zijn een poppenkast. De werkgroep praat rechtstreeks met de president en is geen verantwoording verschuldigd aan de volksvertegenwoordiging. Hij gaat met de president alles bepalen tot aan de komende verkiezingen; de ministers mogen afstempelen. Gezien de spilzucht in het verleden is het niet denkbeeldig dat dit een winti wai, lanti pai werkgroep zal zijn. Het is geen werkgroep bestaande uit onafhankelijke personen, die zelf niet geknoeid hebben. Kijkend naar de personele bezetting van de werkgroep, ontstaat automatisch de indruk van een bende van vijf. Minstens 80% van de werkgroep heeft in het verleden een handeling verricht die niet door de politieke beugel kan. Dat is publiek geheim. De casus van de president annex hoofdverdachte is bekend. Is dit niet het grimmig beeld van de omvang van het bederf van de politiek? De zojuist ontslagen governer van de Centrale Bank van Suriname, zou geen geschikte kandidaat zijn voor deze werkgroep, omdat hij zelf niet wilde meewerken aan geknoei.
Er moet iets gebeuren om suspecte figuren op afstand te houden en te voorkomen dat zij in de top van de politiek terechtkomen. Sinds 2010 lijkt het hebben van een strafblad of een dubieus verleden een pre te zijn om hoog te klimmen. Politieke corruptie moet al bij het begin worden voorkomen. Er moet een wet worden gemaakt die personen ongeschikt verklaart voor de politiek of de overheid als ze een stafblad hebben, verdachte zijn in een strafproces of suspect zijn vanwege mogelijk corruptieve handelingen in het verleden. Gebeurt dit niet dan worden rotte appels aangemoedigd en hoop gegeven dat ze het in de politiek ver kunnen schoppen. Als geknoei belangrijker is dan integriteit, dan krijg je een regering van boeven en een samenleving van schijnheiligen.
D. Balraadjsing
