‘Voor de gevallen 71 militairen, die omkwamen tijdens de Binnenlandse Oorlog, is er een monument opgericht. Maar naar de lichamelijk en geestelijk getraumatiseerde ex-militairen wordt nauwelijks omgekeken. Wij deden mee, omdat wij hart hebben voor Suriname. Als wij ervan uitgaan dat de Binnenlandse Oorlog de totale samenleving heeft aangetast, mag gerust gesteld worden dat het aantal getraumatiseerde militairen veel hoger ligt dan de 1.300 die geregistreerd staan.’ Dit is de opvatting van enkele getraumatiseerde ex-militairen.
Velen hebben de moed opgegeven
‘Een aantal van 300 ex-militairen heeft zich verenigd. Maar de actieve groep is kleiner. Sommigen nemen niet actief deel in de bewegingen van de vereniging. Door mee te doen, raken zij door de negatieve houding van de regering nog meer gefrustreerd en wordt de trauma in plaats van beter erger door de schijnbare hopeloze strijd om de rechtspositie te herstellen. Het maakt ons nog zieker en ongelukkiger dan we al zijn. Wij vechten tegen principeloze, harteloze krachten. Door het wanbeleid lijdt het hele volk, de ex-militairen in meerdere mate.’
HD
