“Veel woorden, weinig wol van de regering”
Om de kwaliteit van goede bibliotheken cq mediatheken te garanderen, is het ministerie van Onderwijs in 2004 van start gegaan met een bibliotheekopleiding (SMMBO) om kwalitatief goed onderrichte personen de mediatheken te doen managen. Wat mijn verbazing schetst, is dat het ministerie van Onderwijs cq de regering, het laat afweten om gekwalificeerde personen in de mediatheken te faciliteren. De eerlijkheid gebiedt mij te vermelden dat er enkele gekwalificeerde personen in dienst zijn genomen door de jaren heen, maar het gros van gekwalificeerden moet hun heil ergens anders zoeken, bijv. winkel assistente, terwijl zij een middelbare beroepsopleiding hebben genoten. Momenteel wachten nog bij benadering 60 afgestudeerden om geplaatst te worden en dit jaar zullen er nog 20 afstuderen.Terwijl deze gekwalificeerden hard nodig zijn in het gehele land, past het ministerie de weg van de minste weerstand toe door eerdergenoemde opleiding af te bouwen zonder enig steekhoudend argument dat gebaseerd is op verricht onderzoek om deze afbouw te rechtvaardigen. Ten tijde van mijn directeurschap van deze opleiding heb ik ettelijk malen om een onderhoud gevraagd met de beleidsmakers op het ministerie; Peneux in de functie van directeur die mij nooit ontvangen heeft, en nu Ferrier die mijns inziens steeds zaken voor zich uitschuift. In een onderhoud met haar directeur en onderdirecteur moest ik mijn visie op schrift stellen om het bibliotheek-cq mediatheekwezen te besparen van een verdere ondergang. In april 2018 heb ik haar mijn visie doen toekomen, om deze bespreekbaar te maken. Echter, tot op heden, 11 maanden verder, heb ik taal noch teken van haar vernomen. Deze minister stelt het kind centraal, wat op zich goed is, maar daar moeten ook de tools voor gegeven worden waardoor het kind zich positief kan ontwikkelen. In Suriname heeft men de mond vol van dat kinderen weinig tot helemaal niet lezen, dat zij woordarm zijn; welnu, mediatheken met daartoe, opgeleid kader zijn de plaats bij uitstek om veranderingen te brengen in o.a het leesgedrag van het kind. De SMMBO is een op maat gesneden opleiding waarbij o.a. leesbevorderingsstrategieen worden gedoceerd. Het doet pijn om te zien hoe men omgaat met en hoe men denkt over bibliotheken in Suriname. De meeste schoolmediatheken zijn bemand met personen die de beroepsopleiding niet genoten hebben, waardoor het mediatheekwerk niet tot z’n recht komt, de goede personen, die hart voor het vak hebben, niet te na gesproken. Wat gebeurt er vandaag aan de dag? Er worden personen in de mediatheken geplaatst die nog enkele jaren op hun pensionering moeten wachten ( functie mediatheek in deze is opvangcentrum), anderen mogen op advies van de arts/specialist niet meer voor de klas staan ( functie mediatheek in deze rustoord), weer anderen die deviant gedrag vertoond hebben of vertonen ( functie mediatheek in deze is verbanningsoord), anderen moeten herstellen van bv een operatie ( functie mediatheek in deze recoverroom). Concluderend kan gesteld worden dat men, beleidsmakers, het niet zo nauw neemt met mediatheken, terwijl bibliotheek-/ mediatheekkunde een volwaardige studie is met een wetenschappelijke basis.
De afgestudeerden staan in de startblokken om hun bijdrage te leveren, maar tot nu toe hebben zij nul op het rekest gekregen. Zij hebben petities aangeboden aan de minister van Onderwijs Peneux, De Nationale Assemblee, de president, maar tot op heden geen reactie. Er wordt dan wel veel beloofd, maar het blijft bij die belofte. Veel woorden weing wol. In de hoedanigheid van directeur van de opleiding heb ik ten einde raad een schrijven gericht aan de Voorzitter van Presidentiele commissie Onderwijs op 23 februari 2018, de heer E.Banel voor een onderhoud in het onderhavige, maar ook van hem tot heden geen reactie. Blijkbaar is een ieder in de top van het land geïnfecteerd met de “geen-reactievirus”. Ook de minister van Onderwijs ad interim, de heer P.Pengel, had beloofd de afgestudeerden in dienst te nemen , alvast bij het Nationaal Archief Suriname (NAS) ; ook deze is een loze belofte geworden. Als bibliotheekdeskundige en warme pleitbezorger voor een goeddraaiend bibliotheekwezen voor Suriname acht ik het noodzakkelijk dat er een bibliotheekautoriteit (Library task force) in het leven geroepen wordt met bibliotheekdeskundigen die aan een bibliotheekbeleid voor geheel Suriname zal moeten werken, waardoor het bibliotheekwezen ge-upgraded kan worden en nimmermeer een tweederangsbehandeling krijgt van de overheid. De bekende Onderwijsbibliotheek, waar vooral studenten terecht kunnen is een aanfluiting voor het” bibliotheekwezen” in Suriname. Vier lokalen van Havo1 omgetoverd tot een verzamelplaats van boeken mag nooit het predicaat van bibliotheek krijgen. Het is erg gesteld met die ruimte waar ratten vrij spel hebben en waardoor de hygiene en gezondheid van bezoekers en werkers op de proef worden gesteld. Het ministerie moet de nodige creativiteit aan de dag leggen om de in aanbouw zijnde bibliotheek, waarnu de bouwwerkzaamheden gestopt zijn, af te bouwen op korte termijn met de minimale bibliotheektechnische vereisten, waarbij er daadwerkelijk gesproken kan worden van een volwaardige bibliotheek. Ten aanzien van de afgestudeerden wil ik nog kwijt dat de regering nu niet, in allerijl, de mensen in dienst moet nemen met het oog op de aanstaande verkiezingen, hetgeen ik genoodzaakt ben te kwalificeren als “stemmenwinnerij”. De personen moeten in dienst genomen worden op basis van hun kennis en kunde, om zodoende kwaliteit te brengen in het mediatheekwezen. In het verlengde hiervan moeten de personen die reeds tewerkgesteld zijn in mediatheken maar die nog niet gekwalificeerd zijn,verplicht worden gesteld om de eerdergenoemde 3-jarige middelbare beroepsopleiding te volgen.
Vivian Sedney
