We zijn allemaal terechtgekomen in een zeer verwarrend verhaal.
Er was eens……….; dit is een heel bekende aanhef uit de sprookjesboeken van weleer. Maar laten we de zaak vanuit een andere richting bekijken. De PG is niet de bedenker van het veel besproken artikel 148 uit onze Grondwet. Er wordt bedoeld dat hij heeft geadviseerd het artikel in te zetten i.v.m. het 8-december-proces. Maar ook al zou hij dit geadviseerd hebben aan de hoofdpersoon die verdachte is in de 8 december kwestie, dan zou hij dat kunnen hebben gedaan met de bedoeling een vleugje van de wijsheid van Salomo toe te passen om betreffende persoon juist een harnas te sturen, ter complete verwarring betreffende het presidentieel instituut versus burger verdachte. Nu wordt de PG ervan verweten zich niet te hebben gehouden aan het inzetten en het uitvoering geven aan zijn eigen advies.
Maar de personen die de PG verwijten, hebben niet een persoon maar een totaal volk zelf ook heel veel voorgehouden, beloofd en geen uitvoering daaraan gegeven, integendeel. O, mijn goede genade, met wat voor een soort hypocrieten hebben we nu te maken. De pot verwijt de ketel dat die zwart ziet.
Overigens, hebben de volgelingen, niet de eerste de beste, maar hooggeleerde raadslieden als papegaaien – de ene met een jute aktentas, de andere steeds met een pakje chips – het artikel voorgehouden en daarnaast ook nog een luxueuze en bijna presidentiele vergoeding ontvangen, en dat ook nog, als het goed zit, uit onze zuurverdiende belastinggelden. Als de PG had geadviseerd dat verdachte en raadslieden van het hoogste punt van de brug zouden moeten springen en naar de oever zwemmen en met zo een toveract de wereld de kwestie zou vergeten, zouden ze dan die raad ook opvolgen?
Ik denk met mijn eenvoudige educatie, dat je niet vanaf de preambule van de Grondwet alle artikelen kunt overspringen naar een bepaald artikel.
De artikelen die in relatie kunnen staan met 148, lijken mij o.a. de artikelen of delen van 7.3 , 23, 102, 128, 130, die kennelijk niet bedoeld zijn wanneer het gaat om een lokale kwestie als 8 december 1982, maar wanneer het zou gaan om internationaal gevaar.
Verder zijn artikelen 131 en 140 ook duidelijk en kunnen niet onzichtbaar gemaakt worden.
Toch zal het verhaal een einde moeten hebben, waarschijnlijk, zoals het altijd in sprookjes toegaat, …….. en hij leefde nog lang in verwarring in eigen wereld, toegetakeld door het verleden, de beelden op het netvlies, geknaag aan het geweten, waardoor zelfs de gepijnigde nabestaanden hem vergeving gunnen.
Een burger van Suriname
