Het ontbreekt de overheid aan middelen en daadkracht om dit soort gebieden te beheren. Goedschalk verwacht dat particuliere initiatieven in staat zijn om activiteiten, die te maken hebben met de goudwinning, te weren uit het gebied. Een particulier is beter in staat controle uit te oefenen, omdat via de natuurbeschermingswet zeggenschap wordt verkregen om bijvoorbeeld de wegen te beheren. Net als Erlan Sleur, die de vervuiling van Brownsberg via een virale video aankaartte en aan Dagblad Suriname vertelde dat Brownsberg een paradijs is voor internationale wetenschappers vanwege de biodiversiteit, bevestigt Goedschalk dat Brownsberg een unieke plek is. “Het is de enige plek waar de kamikami te zien is. Mensen betalen soms duizenden dollars alleen maar om deze vogel te zien. Om dit soort zaken te benutten is een goed beleid nodig.” Goedschalk wijst op de zwakte van de overheid, die geen ondernemer is. Een goed marketingplan en particuliere investeringen kunnen volgens de CI-directeur wel tot positieve resultaten leiden.
Bevoegdheden
Erlan Sleur gaf eerder aan dat Natuurbeheer niet meer op eigen initiatief kan uitrukken bij constatering van onregelmatigheden. Goedschalk zegt hierover dat de dienst die bevoegdheden wel heeft, maar dat de middelen ontbreken. Voor hem is dat geen verrassing, omdat op de recentelijk goedgekeurde begroting het bedrag dat de overheid voor natuurbescherming heeft uitgetrokken, niet veel voorstelt. Hoe kan je 2.1 miljoen hectare aan natuurparken dan beheren, vraagt Goedschalk zich af.
Het opmerkelijke verschil tussen Erlan Sleur en John Goedschalk is echter in de manier waarop naar de overheid gekeken wordt. Daar waar Sleur aangeeft dat de overheid bewust zaken vernietigt, heeft Goedschalk nog niet de overtuiging dat de overheid willens en wetens aan de afbraak van het bos werkt. “Ik denk dat het een onvermogen is van de overheid en ik denk dat er mensen zijn die willen, maar niet over de middelen beschikken om voor een adequaat beheer te zorgen.” Over het ambtelijk apparaat licht Goedschalk toe dat dit te traag is. Natuurbeheer moet kunnen afdwingen wat er in het gebied gebeurt. Dit kan alleen als er voldoende middelen zijn en er planmatig en doelmatig wordt gewerkt. Goedschalk geeft het voorbeeld dat personeel van parken in het buitenland veelal over goede uitrusting beschikken.
Onvoldoende
Het hele natuurparkenbeheerbeleid krijgt van de CI-directeur een onvoldoende. Goedschalk wijst op een groter probleem, het concessiebeleid van Suriname.” Miljoenen hectaren houtkapconcessies zijn uitgegeven. “Als je een houtkapconcessie hebt en je hebt een weg die ernaar toe leidt, wat belet een goudzoeker om ook in die omgeving actief te zijn als er geen controle is” vraagt de CI-directeur. “Er worden in de verschillende natuurparken tot aan het randje houtkapconcessies uitgegeven. Er worden zelfs tot in de parken houtkapconcessies uitgegeven.”
Wake up call
“Er is geen capaciteit voor toezicht en handhaving. Dat wat op Brownsberg gebeurt, moet een wake up call zijn, want het gebeurt in het hele land. Goudzoekers hebben vrij spel in en rondom de parken. Toezicht en handhaving vanuit Natuurbeheer is systematisch kapot gemaakt de afgelopen 20 jaar. LBB was vroeger een apparaat met 1.011 personen, ze waren machtig en geordend”, memoreert Goedschalk. De CI-directeur noemt het politiseren van instituten en het ontbreken van middenkader ook als factoren, die bijdragen aan de activiteiten in en rondom natuurparken.
93% bos
Suriname streeft naar het behoud van 93% bos. Het concessiebeleid zal, wil Suriname zich aan deze 93% vastklampen, moeten veranderen, want meer concessies betekent minder bos. Een tijdelijke dan wel permanente stop van uitgifte van concessies is een mogelijkheid, waarbij zaken kunnen worden geëvalueerd. John Goedschalk om een reactie gevraagd, zegt dat dit een goede optie is. “Je zou zelfs kunnen evalueren of concessies, die reeds zijn uitgegeven, goed worden benut”, vult hij aan. De afgelopen 10 jaar zijn er heel veel concessies uitgegeven, terwijl het apparaat van SBB is verzwakt. Bij elkaar opgeteld, wordt de controle op de houtkapconsessies erg moeilijk. Gecombineerd met de controlemechanismen van Natuurbeheer en die van Stinasu, die het beheer heeft over Brownsberg, is deze achteruitgang een logisch gevolg door de gemaakte keuzes die als land zijn gemaakt de afgelopen 20 jaar. Tot slot merkt Goedschalk op dat de algemene ontbossing de afgelopen 10 jaar is vertienvoudigd.
RB
