De wijze waarop felle kritiek – nota bene achter gesloten deuren – moet zijn geleverd in De Nationale Assemblee op de rechterlijke macht schijnt geen goed teken te zijn. Geen goed teken neen, want “te yu kweki sneki a de tron aboma”. Terstond ingrijpen op deze afbrekende methode is de boodschap! Het zou als normaal beschouwd moeten worden indien wij als burgers van het land ook kritiek mochten leveren op de gang van zaken bij de rechterlijke macht, zoals wij het gewoon zijn te doen bij geconstateerde oneffenheden in deze samenleving. Maar inhoudelijk ingaan op de rechtspleging over het algemeen en daarbij niet schromen om namen te noemen in een gesloten bijeenkomst waarbij betrokkene niet ter plaatse aanwezig is om zich te verdedigen, riekt naar een bepaalde bedoeling, een zekere opzet, een boos plan, om niet te spreken van een gemeen plan.
We hebben in de loop van deze periode van De Nationale Assemblee – door tenminste 2 gevallen die zich hebben voorgedaan – de indruk dat dit parlement heel gemakkelijk aan dwaling onderhevig is. En dat zal rare gevolgen hebben bij zo’n orgaan dat bekend staat als het hoogst functionerende in ons land.
Het kwaad moet altijd met wortel en tak bestreden worden, maar het is beter te voorkomen dat het ontkiemt. De grote belangstelling die van bepaalde zijde is ontstaan omtrent het weer in het leven roepen van de dienstplicht onder de jongeren moet niet los gezien worden van een streven de Trias Politica te ontregelen, of anders gezegd de democratie kwaad te doen. De privatisering van staatsbedrijven evenmin. Deze handeling moet niet alleen transparant zijn, het moet ook een bepaald doel voor ogen hebben.
Door onnodig te laten draaien aan de schroef van de pijlers van de democratie om daarmee kleine overwinningen te boeken in het kwade, kan ons land in een onhoudbare moeilijke positie brengen en onze broze, zwakke democratie teniet doen. Dit geldt ook voor onze niet sterke economie, vandaar dat de VES (Vereniging van Economisten in Suriname) een andere mening eropna houdt dan al degenen die met een voldoend cijfer menen te mogen strooien.
Wij hebben in ons midden grote groepen burgers die fervente, echte geestdriftige schrijvers zijn wier bijdrage wij in deze bedreigende periode van de democratie met al zijn mogelijkheden gebaseerd op de Trias Politica node missen. Daarnaast denken wij aan radio- en televisiecommentaren waaronder: “To the point”, “Panorama”, “Welingelichte Kringen” etc. etc.
We kunnen dit moeilijk werk niet alleen overlaten aan de oppositie in het parlement en met gekruiste armen blijven zitten kijken hoe iets goeds, iets dat moeizaam is opgebouwd, langzaam wordt aangetast. De democratie is ons immers heilig.
Intellectuelen – vooral de juristen onder u – steek de handen uit de mouwen en organiseer debatavonden met betrekking tot dit belangrijk vraagstuk: de democratie. Prikkel de openbare mening en steun de parlementaire oppositie en vakcentrales. Laat het niet zover komen dat u later van vreesachtigheid beschuldigd wordt, als het kwaad reeds is geschied. Wij zitten nu al met een fel omstreden Amnestiewet, hoezeer het ons ook pijn doet. Het is als een ‘kunu’, maar we moeten ons niet erin berusten. Het intellect vooral niet.
Wij moeten ons niet in slaap laten sussen met schijnbare successen die nog gestalte moeten krijgen. Denk daarbij aan de gulle gave van een China, de handreiking van Argentinië met betrekking tot veeteelt. En zo zijn er nog meer “successen” te noemen die goede hoop wekken bij het gewone volk, maar die in feite nog niet eens aan het begin van realisatie staan.
Jeugdigen, sla de beledigingen en insinuaties terug in de keel van de dagdromers. Richt je blikken op ons onderwijsgebeuren anno 2012 en neem daar een voorbeeld aan. De toekomst is in uw handen en uw land is het land van de toekomst.
Wij moeten ons niet laten leiden door slogans bestaande uit slechts wensen en verlangens, hoe verleidelijk die ook mogen klinken. In de praktijk blijken het loze woorden te zijn die helemaal niet stroken met de handelingen zoals beloofd.
Onze liefde voor dit land dateert niet van vandaag, ook niet uit de tijd van gisteren, maar het is sinds mensenheugenis ons ingepompt. De zienswijze van de bij uitstek deskundigen m.b.t. het wel en wee van ons land, de economen, is geen politieke, maar een die ons voor een voldongen feit plaatst. Dankzij de voortzetting van het gevoerde monetaire beleid kan Suriname vandaag nog vrij ademen. En dan is het een normale reactie van een volk dat, door de vele beloften in vertwijfeling leeft, om bezorgd te zijn .
Het kwistig strooien met de schaarse middelen in deze internationale crisisperiode als gift aan een Kwakoefestifal, met negering van ernstige noden in het land, is een schoolvoorbeeld van het onsamenhangend beleid.
