Er is in een internationale magazine een interessante artikel verschenen over de inkomens van hoge functionarissen in politieke functies. De salarissen van topfunctionarissen worden betaald met gelden van de samenleving dus is er vaak discussie daarover. In het verlengde van deze discussie komt ook aan de orde de problematiek van de inkomensongelijkheid in de verschillende landen. Dat geldt zowel voor ontwikkelde economieën als opkomende landen. In Suriname zijn er geen geopenbaarde statistieken over welke deel van de bevolking het grootste deel van de staatsinkomsten opmaakt. De Surinamers blinken niet uit in het maken van de vergelijkingen bijvoorbeeld tussen de laag- en hoogverdieners bij de overheid. Regelmatig is er kritiek op de lonen die in staatsbedrijven worden verdiend, terwijl diezelfde staatsbedrijven te maken hebben met schulden en met financieringsproblemen zoals het betalen van de lonen of het doen van vervangingsinvesteringen. Er is ooit door de vorige vp kenbaar gemaakt dat hij ervoor zou zorgen dat alle lonen die in parastatele bedrijven worden verdiend, openbaar zullen worden gemaakt. Het lukte hem in 5 jaar (2010-2015), ondanks herhalde vragen, niet om de gegevens vrij te geven. De salarissen van de ministers en de presidenten in Suriname zijn vrij bekend in Suriname, het is de media wel gelukt om deze gegevens openbaar te maken. De salarissen van de leden van de regering en De Nationale Assemblee zijn formeel nog gekoppeld aan die van de departementsdirecteur. Bij een recente verhoging van de salarissen van de ambtenaren is besloten om deze, ondanks de koppeling, niet door te voeren voor de leden van de regering en de DNA-leden. Het brutosalaris van een minister blijft dus SRD 18.588 hetgeen neerkomt met representatie van 25% op ca USD 3.125 (jaar: USD 37.500). De president ontvangt bruto SRD 36.176 oftwel ongeveer USD 6.240 met 30% representatie (jaar: USD 74.880). Het loon van de vicepresident is bruto SRD 31.000 (ca. USD 5.300; jaar: 63.600). Adzuna is een digitale zoekmachine die de jaarsalarissen van 45 landen met elkaar vergelijkt afgezet tegenover het inkomen van de gemiddelde burger. Het bbp er hoofd van de bevoling is in Suriname USD 5.900. De president verdient dus 12 maal meer dan het gemiddelde inkomen per hoofd van de bevolking. Onder deze 45 landen staat aan kop de Zuid-Afrikaanse president die een jaarsalaris heeft van USD 341,803, dat is 19 keer het Zuid-Afrikaans gemiddelde van USD 18,193. Hij verdient 5 maal onze president. Op tweede komt de premier van Singapore die jaarlijks USD 2.2 miljoen verdiend, 18 keer hoger dan de gemiddelde burger. De Amerikaanse president komt op een verrassend lage 15de plek met een jaarinkomen van USD 555.450, dat is 7 keer hoger dan de gemiddelde Amerikaan verdient. Vergeleken tegenover de burgers verdient onze president dus meer dan de Amerikaanse president. Puur nominaal bekeken verdient de Amerikaanse president bijna 8 maal meer dan de Surinaamse president. Veel hoger dan de Amerikaanse president zit de Russische president, hij verdient 11 maal meer dan de gemiddelde Rus, met een jaarsalaris van USD 393.162. Nominaal is dat ruim 6.5 meer dan de Surinaamse president. De studie van Adzuna betreft alleen de jaarsalarissen en kijkt niet naar de rijkdommen die deze politici soms hebben vergaard voordat ze president of premier werden. Er zijn namelijk miljonairs, net als de Amerikaanse president, die toetreden tot de politiek. De Nederlandse premier verdient hetzelfde salaris als de ministers en dat is inclusief onkostenvergoedingen ongeveer 3 maal wat de president van Suriname verdient. Als gekeken wordt naar de verhouding met de gemiddelde burger, dan verdient de Surinaamse president meer dan de Nederlandse premier, omdat de lonen in Nederland veel hoger liggen. Opvallend is het jaarloon van de Chinese president van USD 27,531, dat is 3 maal minder dan de Surinaamse president, maar niet veel meer dan de gemiddelde Chinese werknemer per jaar ( USD 23.345). Dus zo zien we dat de Chinese president veel minder verdient dan de onze. De kern van het verhaal hier is dat er landen zijn waar streng gelet wordt op hetgeen de samenleving als totaal opbrengt voordat men lonen vaststelt voor hoge publieke functionarissen. In Suriname zijn de lonen van de leden van de regering bekend, maar er wordt heel zelden de connectie gemaakt met de gemiddelde burger van Suriname. De vraag rijst hoe de verhouding moet zijn van het salaris van een president in verhouding tot het gemiddelde salaris van de burger, waarbij we nagaan dat we een ontwikkelingsland zijn. Deze discussie moet ooit in volle vrijheid in DNA worden gevoerd.
