Health in All Policies (HiAP) is een intersectorale benadering van overheidsbeleid op alle niveaus om gezondheid te bevorderen. De risicofactoren die ziekten veroorzaken, liggen niet alleen op het beleidsterrein van het ministerie van Volksgezondheid. Een pilot is gestart in het Boven Suriname gebied, waarbij de gemeenschappen middels krutu’s werden geconsulteerd. Zij werden in de gelegenheid gesteld zelf aan te geven wat de top 5 urgente risicofactoren zijn waarmee de gemeenschappen te kampen hebben. Eén van de risicofactoren die men genoemd heeft, is tienerzwangerschap. In dit kader sprak Dagblad Suriname met Marjorie Vredeberg, coördinator verloskundigen van het BOG. Zij was één van de vele actoren die onlangs in Boven-Suriname de gemeenschap over deze risicofactor heeft geïnformeerd.
“Cultuurgewijs zijn mensen gewend om vroeg kinderen te krijgen. Die trend is gaan verschuiven, naarmate hun ontwikkeling toenam. In het binnenland is dit bewustwordingsproces langzamer gegaan. Ze kregen toestemming om een vriend te hebben, dit wordt ‘pangi’ genoemd”, zegt Vredeberg. “Tegenwoordig zijn de jongeren bewuster en willen ze vroege zwangerschappen uitstellen in verband met hun scholingskansen. Steeds minder jongeren hebben zin om met drie kinderen op hun 18de te zitten. Je blijft steken in je ontwikkeling. De mensen in het binnenland hebben aangegeven dat ze geen grote gezinnen meer willen. Het is een dure tijd waarin we leven, bovendien heersen er allerlei ziekten”, zegt de verloskundige. “De jonge vrouwen en meisjes van het binnenland willen tegenwoordig naar school. Het is een belemmering wanneer je jong moeder bent.”
“Ook het traditioneel gezag wil deze ontwikkeling niet meer, want vaak is ook de vader spoorloos. Vandaar dat het traditioneel gezag van Boven Suriname ook blij was om de mensen informatie te geven hoe ze tienerzwangerschappen kunnen voorkomen”, licht Vredeberg toe.
De andere kant van het verhaal is dat er gevaren kleven aan het te vroeg kinderen krijgen. “Het ziet er makkelijk uit, maar de mensen die het niet hebben overleefd, blijven buiten beeld. Mensen met problemen, hoge bloeddruk en lichaamspijnen hoor je ook niet”, stelt Vredeberg. “Als een meisje van twaalf jaar kinderen baart, is haar bekken is nog niet volgroeid. Lichamelijk is ze er nog niet klaar voor.” Vredeberg refereert naar cijfers van de Medische Zending waarbij de meeste tieners die bevallen naar de stad moeten afreizen in verband met lichamelijke complicaties die ze oplopen. “De mensen die doodgaan, zie je niet. Ook mentaal is men er niet klaar voor. Jeugdigen die kinderen verwekken, missen bovendien veel van hun jeugd”, stelt de verloskundige.
“Wie de dorpen bezoekt, zal zien dat er veel kinderen rondlopen. Velen bezoeken de school niet, omdat de moeders geen geld hebben om alle kinderen naar school te sturen. Ook de scholingsmogelijkheden voor de kinderen in het binnenland moeten verbeterd worden. Mensen hebben het geld niet altijd om hun kinderen naar de stad te sturen. Basisonderwijs is gegarandeerd, maar voor glo-scholen moeten kinderen dagelijks vaak kilometers met de boot afleggen”, aldus Vredeberg.
RB
