Het is ongelooflijk hoe vaak de woorden ‘Suriname’ en ‘Surinamer’ vallen wanneer over de successen op het gebied van voetbal en ook atletiek in de diepte worden besproken in Nederland. Zo wordt zelfs door witte Nederlanders gezegd en geschreven dat bijvoorbeeld de KNVB en Ajax een gebaar moeten maken naar Suriname uit dankbaarheid van wat mannen die zich als Surinamers hebben geprofileerd en met Suriname zijn geassocieerd, hebben betekend voor het voetbal voor deze organisaties. Tegelijk wordt in dieptanalayses steeds gezegd dat de sportreuzen die opgestaan zijn uit het Surinaamse geslacht zowel geliefd als verguisd en ook weggehoond zijn van de Nederlandse sportvelden. Neem nu bijvoorbeeld Ruud Gullit (Dil). Hij is de enige aanvoerder van het Nederlandse elftal die een internationale prijs heeft gewonnen, het Europese Kampioenschappen in 1988. Het is dus Gullit die de grootste en meest prestigieuze Nederlandse voetballer allertijden is en niet Johan Cruijf. Het Nederlandse weekblad Voetbal International heeft enkele dagen terug een lijst van 50 beste Nederlandse voetballers allertijden samengesteld. Ruud Gullit, Frank Rijkaard, Gerald Vanenburg, Clarence Seedorf, Patrick Kluivert en Edgar Davids komen daarin voor. Steeds is er ook een verwijzing naar Suriname en Surinamers en een prijs die ze allemaal hebben betaald en dat ze hun echte succes in andere landen noteerden. Degenen die deze en nog een hele rij topsporters in Nederland met zich meedragen, is het fundament van hun succes, maar het geheim is hun degelijke opleiding in deugdelijke sportscholen. Suriname is een land dat uitpuilt van het sporttalent. Het voetbalseizoen is in Nederland net begonnen, en kijk maar in de seizoengids. Er komen tientallen voetballers voor in de teams waarvan we de Surinaamse familienamen en ook letterlijk de gezichten herkennen, er zijn zelfs spelers die in Suriname zijn geboren, nog steeds. Het zijn betaalde voetballers, dus trainen en wedstrijden spelen is hun voltijdse baan. We schrijven dit naar aanleiding van het kampioenschap dat de Surinaamse volleybalmannen voor het eerste hebben bereikt in het Caribisch gebied. Suriname heeft het Caribische kampioenschap op zijn naam geschreven enkele dagen terug. Het toernooi werd georganiseerd door de Caribbean Zonal Volleybal Association (Cazova), dat is een regionale sportorganisatie die internationale erkenning heeft. Suriname, waarmee gedoeld wordt op Surinaamse sportbonden, intellectuelen en de regering, hebben totaal geen erkenning en respect voor het enorme talent dat in Suriname aanwezig is. Er zijn een heleboel jongeren die graag sporten en meer tijd op verantwoorde wijze aan sport willen besteden. Voor voetbal is er een enorm talent, maar onderschat atletiek niet. Suriname puilt uit van atletiektalent, Suriname hoort thuis in de wereldtop. Zowel wat de korte-afstand-nummers als de lange-afstand-nummers en andere vormen van atletiek naast het rennen betreft, hebben wij heel veel talent. Het talent wordt geboren en gaat onbenut verloren. Het is te vergelijken met de regen die uitbundig in Suriname valt maar verloren gaat en niet opgevangen wordt en de zon. Er zijn gemeenschappen waar er meer natuurlijk sporttalent van een bepaalde type aanwezig is/zal zijn. De volwassenen en de ouders zien het talent in hun jongeren niet. Sport kan een belangrijk exportproduct van Suriname worden en kan Suriname nadrukkelijker op de kaart zetten. De ware ambassadeurs van Suriname zijn niet geweest regeringsleiders en politici, maar sporters die niet eens de Surinaamse nationaliteit droegen toen ze door duizenden toeschouwers werden toegejuicht. Het ministerie van Sport- en Jeugdzaken moet een beleid bekend maken om meer Surinaams talent te kweken om zodoende uit te blinken op bijvoorbeeld de wereldkampioenschappen atletiek als bij de Olympische Spelen. Er zijn Surinamers geweest die even hard konden rennen als Usain Bolt, er zullen Surinamers nog geboren worden die even hard als Usain Bolt zullen kunnen rennen. Alleen is de samenleving niet de hele dag bezig om Suriname groot te maken. Er is een miskenning van Surinaams bloed die geboren en getogen in Nederland aldaar succes boekt. Suriname moet topkader kweken, maar ook gebruik maken van de dubbele nationaliteit. Maar het begint met discipline, de politiek en de sportbonden moeten het voorbeeld geven. Neem nu de oefentour van Natio door Nederland. Enkele minuten voor vertrek van de vlucht naar Nederland waren 3 spelers nog niet aanwezig. Verder blijkt dat de SVB het laat afweten, de bond zadelt de bondscoach (zelfs een succesvolle betaalde voetballer) op met organisatorische zaken. Laten wij het enorme door God gegeven talent aan het Surinaamse geslacht erkennen regeerders en sportbonden. Laten wij een meer succesvol volk zijn en daarmee de Schepper dankbaar zijn. Compliementen en felicitaties aan de Surinaamse ambassadeurs die Suriname tot Caribisch volleybalkampioen maakten.
