De Nationale Assemblee (DNA) heeft in april 2018 voor vlees en eetbare slachtafvallen veranderingen gepleegd bij de Wet Tarief van invoerrechten 1996. DNA vroeg de regering om de consument te beschermen tegen prijsopdrijving. Met de aanname van deze wet was het de bedoeling dat de kipsector zou gaan herleven. Verder moest hierdoor meer werkgelegenheid worden geboden aan Surinamers.
De Associatie Pluimvee Sector Suriname (APSS) heeft sinds de aanname van de wet, voor deze sector in Suriname geen positieve veranderingen gezien. Er zijn geen nieuwe bedrijven bijgekomen en ook niet meer werkgelegenheid gecreëerd. Integendeel merkt voorzitter Nemchand Kanhai op dat de achteruitgang is voortgegaan en dus niet is tegengehouden. In 2016 heeft Suriname ruim US$ 34 miljoen uitgegeven aan importen van vlees en vleesproducten. Daarvoor was de uitgave nog meer. De meeste importen, in waarde, komen uit de Verenigde Staten van Amerika. Op nummer 2 staat Nederland.
Ondanks het feit dat de invoerrechten zijn aangepast, zijn er geen significante prijsaanpassingen opgemerkt door de APSS. “Er kunnen twee dingen spelen. Of de leveranciers geven nu behoorlijke korting. Of de importeur heeft de winstmarge verkleind. De regeling heeft in ieder geval geen effect gehad. De lachende derde is echter de overheid. Als er niet gesjoemeld wordt, ontvangt de overheid nu gewoon 20% meer”, stelt Kanhai.
De sector heeft getracht om de productie op te boosten, maar keek meteen tegen een overschot aan. “Wij forceren ons niet meer. Wij weten wat de lokale behoefte is en dat zetten wij op de markt”, stelt Kanhai. Wekelijks levert de lokale producent ruim 150.000 kippen (ongeveer 200.000 kilo).
De pluimveesector in Suriname staat al jaren onder dreiging van de concurrentie van pluimvee exporterende landen. Traditioneel had de pluimveesector in Suriname, met name de vleesproductie, geen concurrentie gekend van de pluimvee exporterende landen. Hierin is in beginjaren ’90 verandering gekomen. Ineens werd de lokale markt overspoeld door de zogenaamde goedkopere kip en kipdelen uit het buitenland. De sector werd in beginsel ook geconfronteerd met het resultaat van massaproductie en efficiëntie: lagere kosten. Iets waar de lokale producent momenteel moeilijk mee kan concurreren. De pluimveesector is ingekrompen en wordt zelfs in haar bestaan bedreigd. Doordat Suriname geen quotum heeft voor importkip, raakt de markt overspoeld met goedkoop buitenlands vlees, met de “verplichte dood” van de Surinaamse kipsector. Lokale producenten hadden verwacht dat het opschroeven van de invoerrechten een hulpmiddel zou zijn. Blijkbaar niet.
Kavish Ganesh
