Door een ex-Suralconiër is de beerput van de multinational geopend. Hij praat over een tikkende tijdbom wanneer het gaat om het afvalbeheerbeleid van de multinational. Er is een milieu-instituut in Suriname opgezet onder de naam Nimos. We hebben onder de vleugel van de president van het land ook gehad de Nationale Milieuraad. Verder was er in de periode 2000-2010 een ministerie van Milieu. De multinational heeft altijd een werknemersbond gehad. Er is ook een Bauxietinstituut in Suriname, terwijl concessies onder beheer stonden van het ministerie van NH. Verder zijn er niet-gouvernementele milieuorganisaties in Suriname die dik geld ontvangen vanuit het buitenland zoals WWF en Conservation International. Ondanks al deze instituten in place kon het waarschijnlijk voorkomen dat Suralco een behoorlijke puinhoop en immense milieuvernietiging gaat achterlaten in Suriname. Het is al geruime tijd bekend dat de Suralco gemijnde gebieden moet rehabiliteren. Hoe dat rehabiliteren dient te geschieden is ook bekend, het staat in de eigen regels van het bedrijf Alcoa. Verder is ook bekend dat er voor gebieden die vallen in of rond natuurreservaten er nog strengere regels gelden. Alcoa is gebonden aan regels die gelden in het eigen land met betrekking tot het ondernemen in andere landen, met name de ontwikkelingslanden. De businessregels van het land zijn afgestemd op de standaarden van de OECD waarvan het land van afkomst lid is. Multinationals zijn door de jaren heen machtiger geworden dan vele landen, ook dan de rijke landen, zij zijn de drijvende kracht achter de nieuwe kolonisatie van de zwakke landen in de wereld. De infiltratie van de machtige multinationals vindt plaats in de staatsstructuren en zelfs zwakke milieuorganisaties en het gaat door tot in de milieu-instituten en fondsen van de VN. Het concept van de duurzame ontwikkeling en carbon credits zouden ook een uitvloeisel zijn van de infiltratie van de slechts op winstbejag uit zijnde multinationals in VN-instituten. De multinationals maken gebruik van zeer goed uitgekiende media- en pr-strategieën om de boel te belazeren. In landen met zwakke instituten en zwak ontwikkelde burgerbewegingen worden ook politici in de hoogste kringen, inclusief regeringsleiders, omgekocht. Dat gebeurt door deze regeringsleiders op te hemelen en hen een speciale behandeling te geven waarmee hen het gevoel wordt gegeven dat ze groot en belangrijk zijn. Er worden cadeautjes gegeven en vliegtuigen gecharterd om regeringsleiders te ontmoeten als ze op pad zijn. Multinationals vliegen daarvoor alle hoeken van de wereld af. Zo worden belangrijke regeringsmensen verleid tot beloften en afspraken. ‘De bauxiet is de kurk waarop de Surinaamse economie drijft’, is een zin die ingestampt is in de hersenen van enkele generatie Surinamers. De moed en de durf om kritisch naar deze sector te kijken werd met deze lessen tegelijk de grond ingeboord. Het resultaat is geweest een lamgeslagen bevolking tegenover een multinational die dacht en wist ‘carte blanche’ te hebben in dit land. Nu gaat de beerput open en ontdekken we dat we van twee kanten gemangeld zullen worden. Aan de ene kant staat ons de zeespiegelstijging te wachten vanuit het noorden. Tegelijkertijd zal stijgende water een ramp kunnen veroorzaken uit het zuiden, waarvan de kiem gelegd is door de Suralco. In het midden zal een aantal koppig Surinamers zitten dat ondanks alle wetenschap weigert om Suriname te verlaten en Surinamers die gevangen zitten omdat ze geen connecties en geen middelen hebben om het land te ontvluchten. De vraag rijst wie Suriname te hulp zal schieten wanneer zo een ramp zich zal voltrekken. Er wordt al in internationale metingen beweerd dat Surinamers in Nederland tot de meest zuinige behoren op de wereld en geen gevoel hebben voor hun landgenoten en familie die in het land van herkomst wonen. We wonen in een regio waar we niet veel vrienden hebben bijvoorbeeld binnen de Caricom. Het is een zeer moeilijke toekomst voor Suriname. Elk jaar is ruim 500 ton afval met cyanide opgeslagen. Tot 1993 was er al ruim 1.800 m3 afval geborgen. In 2002 lag er ruim 8.000 m3 aan afval in de ‘Vrijheidsmijn’. Het afval van de smeltpotten is begraven in een omsloten kuil in de Vrijheidsmijn te Para. Ook blijkt uit de woorden van de ex-werknemer nu dat door de ‘pot room’ veel Surinamers zijn overleden. Er zou nooit zijn onderzocht waarom ex-Suralconiërs op een bepaalde manier doodgaan. Wanneer in de toekomst, Suriname te maken mocht krijgen met aardverschuivingen of zware regenval kan het verkeerd aflopen met het afval dat is begraven. Opmerkelijk is dat wordt aangegeven dat Suralco van de gelegenheid misbruik heeft gemaakt om afvalstoffen uit andere landen in Suriname te begraven. Dat is een criminele daad van Suralco die zeker bestempeld kan worden als grootverraad naar een businesspartner. Wat zijn de mogelijke effecten van het afval op en langs de Surinamerivier, Pararivier en al de kreken erom heen? Er zijn vakantieoorden in deze omgeving. In haar Duurzaamheidsrapport 2017 heeft Alcoa het over rehabilitatie van zes in het district Marowijne, de Vrijheidsmijn in Para is nergens genoemd. Dat de klokkenluider Singotiko werd ontslagen omdat hij opkwam voor het milieu is ook een criminele daad van de multinational. De Staat Suriname moet deze burger rehabiliteren en de gepaste erkenning geven. Er wordt momenteel naar goud gegraven door bedrijven in Suriname. Zijn soortgelijke puinhopen ook zich aan het ophopen door activiteiten van deze bedrijven?
