Op 12 juni: 152 miljoen nog slachtoffers van kinderarbeid

SAM_2957; Gujarat, Rajasthan, India; 05/22/2008, INDIA-11398
SAM_2957; Gujarat, Rajasthan, India; 05/22/2008, INDIA-11398
Jaarlijks op 12 juni wordt stilgestaan bij de Internationale Dag tegen Kinderarbeid. Dat betekent dat wereldwijd aandacht wordt gevraagd voor werkende kinderen. Kinderen over de gehele wereld werken als huissloofjes, in steengroeven en goudmijnen, in de seksindustrie, op plantages of in fabrieken. Ze kunnen hierdoor niet gewoon kind zijn en daar lijden ze lichamelijk en geestelijk onder. Kinderen die dit soort werk doen, worden vaak ziek, raken soms gewond of komen om en worden misbruikt en uitgebuit.
Statistieken
Volgens de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) werken wereldwijd 218 miljoen kinderen tussen 5 en 17 jaar. Onder hen zijn 152 miljoen slachtoffers van kinderarbeid; bijna de helft van hen, 73 miljoen, valt in de categorie gevaarlijke kinderarbeid.
In absolute termen is bijna de helft van de kinderarbeid (72,1 miljoen) te vinden in Afrika; 62,1 miljoen in Azië en de Pacific; 10,7 miljoen in Noord- en Zuid-Amerika; 1,2 miljoen in de Arabische Staten en 5,5 miljoen in Europa en Centraal-Azië. Bijna de helft van alle 152 miljoen kinderen die het slachtoffer zijn van kinderarbeid is 5 tot 11 jaar oud. 42 miljoen (28%) zijn 12-14 jaar oud; en 37 miljoen (24%) zijn 15-17 jaar oud.
Gevaarlijke kinderarbeid komt het meest voor onder de 15-17-jarigen. Toch wordt tot een kwart van alle gevaarlijke kinderarbeid (19 miljoen) gedaan door kinderen jonger dan 12 jaar. Van de 152 miljoen kinderen in kinderarbeid zijn 88 miljoen jongens en 64 miljoen meisjes. 58% van alle kinderen in kinderarbeid en 62% van alle kinderen in gevaarlijk werk zijn jongens. Jongens lijken een groter risico te lopen op kinderarbeid dan meisjes, maar dit kan ook een weerspiegeling zijn van een onderrapportage van meisjeswerk, met name in huishoudelijke kinderarbeid. Kinderarbeid is voornamelijk geconcentreerd in de landbouw (71%), waaronder visserij, bosbouw, veeteelt en aquacultuur, en omvat zowel zelfvoorzienende als commerciële landbouw; 17% in Services; en 12% in de industriële sector, inclusief mijnbouw.
Suriname mist statistieken
In Suriname worden kinderen gedefinieerd als ‘personen die de leeftijd van 18 jaar nog niet bereikt hebben’. Hierbij wordt verwezen naar de Conventie van de Rechten van het Kind en de Surinaamse wetgeving. Zoals gemeld in de afgelopen vijf jaar, door de US Department of States in haar Trafficking in Persons Reports, is Suriname een land van herkomst, doorvoer en bestemming voor vrouwen en kinderen die het slachtoffer zijn van sekshandel en mannen, vrouwen en kinderen die worden onderworpen aan dwangarbeid (rapport 2017). Gemelde gevallen van mensenhandel in het binnenland van Suriname, dat ongeveer 80 procent van het land uitmaakt, zijn de afgelopen jaren toegenomen. Beperkte aanwezigheid van de overheid in het binnenland maakt de volledige omvang van het probleem onbekend. Vrouwen en meisjes uit Suriname, Brazilië, Dominicaanse Republiek, Guyana en Venezuela worden in Suriname onderworpen aan sekshandel, ook in afgelegen en illegale goudwinningskampen in het binnenland van Suriname. Sommige Surinaamse ouders onderwerpen hun dochters aan sekshandel. Migrantenarbeiders in de landbouw en op vissersboten voor de kust van Suriname zijn zeer kwetsbaar voor dwangarbeid, net als kinderen die werken in goudmijnen en informele stedelijke sectoren. Er zijn volgens het rapport ook meldingen van corruptie en lokale officiële medeplichtigheid aan mensenhandel delicten, die inspanningen tegen mensenhandel kunnen belemmeren. Waar critici zich echter nog veel meer zorgen over maken, is het wegblijven van cijfers. Concrete cijfers, waaruit zou blijken wat de omvang van het probleem is, ontbreken. Veelal zijn politici niet geneigd om in te gaan op niet gekapitaliseerde of statisch bewezen problemen. Vandaar er ook een roep is naar meer aandacht voor onderzoek op dit gebied.
Bescherming
Jongeren, kinderen en jongvolwassenen, zijn personen van een bepaalde leeftijd, minimum en maximumleeftijd, die op grond van de wet recht hebben op een zekere bescherming of bijzondere behandeling. Naast deze formele of wettelijke grondslag zijn er sociale, culturele, religieuze en politieke zwaarwegende redenen om deze groep een speciale plaats te geven in beleids- en ontwikkelingsprogramma’s. Zonder de bescherming en vorming van haar jongeren kan een samenleving haar eigen continuïteit niet garanderen: dus de economie, de sociale en culturele verworvenheden komen in gevaar. De formele en beleidsmatige definiëring van jongeren is een voorwaarde voor de systematische operationalisering van de ontwikkelingsuitdaging om de volgende generatie veilig te stellen en hun levenstandaard te verhogen.
Kavish Ganesh

error: Kopiëren mag niet!