Woensdag 14 maart vertrok ik met de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij voor een verblijf van anderhalve maand in mijn geboorteland. Een appartementje wist ik te organiseren van een kennis die half in Suriname half in Nederland woont, maar die op 11 april weer in dat Haagse flatje wil, zodat ik vanaf die datum weer iets anders moest regelen. Gelukkig beloofde een vriend mij onderdak in zijn huis in Noordwijkerhout. Hij wil er geen vergoeding voor maar zijn dochter kan het huurbedrag dat ik dan aan haar zal geven, vast en zeker goed gebruiken.
Bij mijn aankomst op Schiphol was de temperatuur net even boven nul, met een ijzige Noordoosten wind. De Surinamers hadden hun truien al voor de landing aangetrokken maar ik had, zoals zo vaak, een verkeerde inschatting gemaakt. Mijn trui zat nog in mijn koffer, dus stond ik weer te kleumen bij douane en bagageband.
Het is nu twee weken later en het is nog even koud, guur en miezerig in Holland. Ik heb zoals steeds een flinke verkoudheid opgelopen en in plaats van af te reizen naar mijn favoriete botanische tuinen in Leiden, Amsterdam, Delft en Groningen zit ik binnen met aspirine en hoestdrankje, schrijf dit stukje en stook de centrale verwarming op tot 23 graden. Hoger kan hij niet. Bij mijn Surinaamse airco bibber ik al bij 25 graden!
Mijn al zo vaak gekoesterde voornemen om nooit meer langer dan drie weken weg te blijven uit Suriname ga ik vanaf nu dan ook echt uitvoeren. Er is wel wat te klagen over ons land en soms niet ten onrechte. Maar laten we niet vergeten dat het ook een heerlijk land is, waar je met Kerstmis en Oud en Nieuw in de open lucht kunt zwemmen in je favoriete zwembad. Waar iedereen ervoor in is een praatje te maken op een bankje aan de ‘Waterkant’ onder het genot van een Parbo-biertje. Waar je op elk moment van het jaar van een cassave- of okersoep met rijst kunt genieten op het terrasje aan de rivier achter de Assemblee. Waar je je elke zondagochtend kunt verpozen op de orchideeënmarkt bij de Cultuurtuin om daarna nog wat gezond fruit in te slaan op de Kwattamarkt.
Waar het in Overbridge, Cola Kreek en White Beach het hele jaar door in een weekend goed toeven is in een hangmat met een krantje of een mooi boek. Waar je elke ochtend om een uur of zeven koffie op je terras kunt drinken met honden en katje om je heen bedelend om een koekje, terwijl tientallen vogels hun mooiste lied zingen. Suriname is zo slecht nog niet.
Anton van den Broek
