Anil Koendjbihari, voorzitter van de Stichting Wan Okasi, heeft gisteren bij de lancering van de Alliantie voor Decent Work voor Mensen met een Beperking, nadrukkelijk stilgestaan bij het belang van dit initiatief. “Dit is een heel belangrijk moment voor de mens met een beperking. Ik ben ervan overtuigd dat wij dit project tot een succes zullen maken”, stelt Koendjbihari. Het doel van het project is om werkgelegenheid en ondernemerschap van personen met een beperking te promoten. De initiatiefnemers zijn de Vereniging van Surinaams Bedrijfsleven en United Nations Development Programme.
Koendjbihari meent ruim 10 jaren terug al te hebben gesteld dat de groep mensen met een beperking een groep is die ontkoppeld is van de maatschappij. Met de economische crisis is de doelgroep veel verder geraakt van de maatschappij. “Zie daar waarom dit project heel belangrijk is”, accentueert de stichtingsvoorzitter. “Ik weet niet hoeveel mensen beseffen wat dit project met zich mee kan brengen. Beseffen wij hoeveel ellende wij uit de doelgroep zullen halen? Beseffen wij hoeveel mensen wij uit een diep isolement zullen halen? Beseffen wij hoeveel mensen met een beperking de kans zullen krijgen om voor zichzelf te zorgen? Beseffen wij hoeveel mensen met een beperking een gezin kunnen stichten? Dit project kan het realiseren”, denkt Koendjbihari.
Er zullen echter 2 begrippen essentieel zijn als rolspelers richting succes, namelijk ‘wil’ en ‘inzet’. “Als de wil bij iedereen aanwezig zal zijn, zullen wij dit project tot een succesvol project maken. Als de inzet 1000% zal zijn bij alle instanties, zullen wij dit project tot een succesvolle story maken. Als dat er niet is, zal het project ergens stranden, wat wij niet hopen”, stelt Koendjbihari.
Hij haalde deze 2 woorden aan vanwege zijn praktijkervaring. De voorzitter praat bijvoorbeeld al bijkans 13 jaren in Suriname over problemen bij het zorgvervoer (een van de grote problemen waar een grote groep mensen met een beperking mee zit). “Dertien jaren en nog steeds is het verhaal 0,0, omdat de wil gewoon niet aanwezig is bij die instanties die moeten helpen om dit probleem op te lossen”, zegt de voorzitter. Stichting Wan Okasi is ontstaan uit dit probleem van zorgvervoer. “13 jaren terug hadden wij 2 tot 3 zorgvervoerbedrijven. 13 jaar verder hebben wij 1. In plaats dat de situatie verbetert, is het juist verergerd”, vertelt hij.
Als belangenorganisatie denkt Koendjbihari dat de stichting een belangrijke rol kan spelen in deze ontwikkeling. Hij maakte gebruik van de gelegenheid om te vragen naar hulp voor een eigen kantoorruimte voor de stichting. “Het moet niet een bombastisch ding te zijn, maar een ruimte waar wij vanuit een centraal punt kunnen werken en de belangen van de doelgroep kunnen behartigen”, verzocht Koendjbihari. Aan de overheid vroeg Koendjbihari naar personeel voor het opzetten van een secretariaat, om de doelgroep te kunnen opvangen.
“Laten wij de helden zijn voor de groep die al jaren hunkert naar een stukje ontwikkeling en zelfstandig te worden. Laten wij de mens met een beperking een eigen toekomst geven”, aldus Koendjbihari.
Na Koendjbihari kwamen de ministers Soewarto Moestadja (Arbeid) en Cristien Polak (Sociale Zaken) aan het woord. In haar toespraken werd de aangekaarte problemen door Cristien Polak op geen enkel moment geadresseerd. Ook op het verzoek naar personeel en een kantoorruimte werd gezwegen. Dagblad Suriname vroeg Moestadja na het formeel gedeelte toch om een reactie op de 2 hulpvragen aan Cristien Polak door te geven. “Eigenlijk moet de Alliantie het mogelijk maken dat die 2 hulpvragen van jaren terug worden beantwoord. De functionele ministers moeten daarop antwoord geven”, was Moestadja zijn beperkte reactie.
Kavish Ganesh
