Als gevolg van een uitbraak van de bacterie Serratia marcescens zijn dit jaar in korte tijd in het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP) zes vroeg geboren baby’s overleden. In totaal zijn 13 baby’s besmet geraakt, dat is meer dan 50% van de patiënten op de intensive care voor pasgeborenen. Is de uitspraak van de president: “wo kis mankerie, wo dede in a film”, uitgekomen? Wat er precies is misgegaan wordt nog onderzocht, zegt het ziekenhuis.
In het algemeen kan worden gezegd dat een uitbraak van dodelijke infecties door verblijf in het ziekenhuis wordt veroorzaakt door onvoldoende (naleving van) strikte hygiënemaatregelen. De Serratia marcescens bacterie komt normaal niet voor in de darm van een pasgeborene. Via verontreiniging krijgt het de gelegenheid om de verzwakte pasgeborene te infecteren. Alles wat nodig is voor de verzorging en
behandeling van de patiëntjes (slangetjes, buisjes, katoen, zeep, medicijnen, etc.) kan een bron van besmetting zijn. Maar het grootste GEVAAR schuilt in DE HANDEN. Niet goed ontsmette handen en het niet gebruiken van handschoenen bij het helpen en verzorgen van zieke pasgeborenen zijn een belangrijke bron van infectie.
In ziekenhuizen met onvoldoende hygiëne is het verblijf een extra risico. Een van de belangrijkste onderdelen van infectiebeheersing is dus de handhygiëne. Andere onderdelen zijn voldoende eenpersoonskamers, goede isolatiekamers, controle van temperatuur, vochtigheid en luchtkwaliteit om vermenigvuldiging en verspreiding van bacteriën tegen te gaan, goed getraind personeel en voldoende middelen.
Redenen voor het niet-naleven van hygiënemaatregelen kunnen zijn: onwetendheid, hoge werkdruk (te weinig personeel en te veel patiënten), onvoldoende hygiënemiddelen, onvoldoende persoonlijke beschermingsmiddelen (masker, handschoenen, jassen, etc.), personeel dat niet regelmatig wordt getraind en het ontbreken van een wekelijkse controle op de naleving van de hygiëne. Verpleegkundigen kunnen, net als politieagenten, hun enthousiasme voor het werk verliezen en zich alleen aan het minimale routinewerk houden vanwege het ontbreken van materialen en het lage (gedevalueerde) salaris.
Het schoon en hygiënisch houden van een kliniek om ziekenhuisinfecties te voorkomen, kost geld. Pe a moni de! De ziekenhuizen hebben geen geld en hun totale schulden zijn opgelopen tot 200 miljoen SRD. Ze hebben geen geld door devaluatie van de tarieven en wantbetaling door het Staatsziekenfonds. Er is mogelijk een verband tussen de devaluatie van de SRD en de fatale uitbraak van de bacterie. Dit verband kan toevallig zijn, maar het kan ook oorzakelijk zijn. Wanbeleid op het ene gebied, leidt tot wanbeleid op andere gebieden en zo tot uitgebreide wanorde.
Ondanks de beperkte middelen kan er toch nog wat worden gedaan om de uitbraak van opportunistische infecties beter te voorkomen of vroeg te onderbreken. Dit kan door een veelzijdige aanpak op basis van hygiëne, kennis, controle, effectieve protocollen, gedragsverandering en beter en efficiënter gebruik van bestaande middelen. Dan is het offer van zes baby’s niet voor niets geweest.
D. Balraadjsing
