De eerstvolgende solo-expositie van Readytex Art Gallery staat alweer voor de deur. Van 7 tot en met 12 augustus ziet rood …. Want dan presenteert beeldend kunstenaar Wilgo Vijfhoven zijn nieuwste collectie kunstwerken, onder de titel ROOD. Kort en krachtig, maar toepasselijker kan deze titel niet zijn. ROOD verwijst naar de sterke kleur die in het palet van Wilgo Vijfhoven domineert, maar het past ook uitstekend bij de thematiek en de emoties die deze kleur bij de kunstenaar en waarschijnlijk ook bij het publiek oproept. Vrouwen zijn consequent de ‘rode draad’ in het werk van Wilgo Vijfhoven. En hoewel het vanwege de titel en eerste oogopslag lijkt alsof Wilgo bezeten is van rood, zullen velen ook denken dat deze rustige kunstenaar, meer nog bezeten is van vrouwen. Dat die twee elementen, de kleur rood en de vrouw, beide typerend zijn in zijn schilderijen is inderdaad geen toeval. “Dat is gewoon Wilgo! Ik houd van vrouwen en ik houd van de kleur rood. Rood en andere felle kleuren brengen leven in een ruimte”, zegt de kunstenaar. Rood wordt vaak geassocieerd met liefde, passie en hartstocht, maar ook met kracht, doorzettingsvermogen en een sterke wil. Wilgo Vijfhoven zegt het meestal niet erg ver te zoeken, dat hij gewoon graag vrouwen schildert zoals de natuur ze gemaakt heeft: naakt dus. Maar toch heeft hij het vaak ook over vrouwen die ondanks moeilijke sociaal-maatschappelijke omstandigheden de kracht hebben om te overleven en te overwinnen, om bijvoorbeeld alleen hun kinderen groot te brengen. Wat Vijfhoven nu wel toevoegt, is een culturele touch. Hij introduceert in deze collectie een interessant element. Hij gebruikt de grafische patronen van traditionele marron pangistof in haast elke compositie. Daarnaast toont hij een serie schilderijen van mensen van verschillende bevolkingsgroepen. Maar behalve cultuur komen ook elementen uit de natuur aan bod. Hij experimenteert met thema’s en technieken die hij eerder al gebruikte. Zo schilderde hij al eerder bamboe en hanen, en ook paraplu’s zijn terugkerende elementen in zijn werk. Ook het spetteren met verf deed hij vroeger al en typische Surinaamse huisjes zal hij altijd blijven schilderen. Ook aan de meer herkenbare schilderijen van naakte vrouwen is er wat veranderd. Er zit nu wat meer definitie in de figuren en Vijfhoven omlijnt zo nu en dan de vrouwelijke vormen met contrasterende lijnen van oliepastel. Voor de composities laat de kunstenaar zich in eerste instantie inspireren door de manier waarop de felle kleuren van de sterk verdunde acrylverf – die hij rechtstreeks op het doek aanbrengt – zich langs het doek bewegen. Het krachtige rood en de contrasterende achtergronden van geel, groen of blauw geven samen met de donkere details een sterk gevoel van drama aan de composities. Wie goed kijkt, herkent in het werk misschien ook andere subtiele vormen, van bijvoorbeeld vogels. Ten slotte verrast Vijfhoven het publiek dit keer met enkele driedimensionale kunstwerken waarbij hij zich heeft laten inspireren door oude Surinaamse kinderspelen.
Met zijn nieuwe kunstwerken deelt Wilgo Vijfhoven met het publiek zijn passie en de explosieve kracht van ROOD.
