Ons land Suriname dat in 1975 staatkundig onafhankelijk werd, blijkt anno 2017 een multi afhankelijke status te bezitten. Elke burger zou eigenlijk beretrots moeten zijn op de onafhankelijkheidsstatus van zijn land. Echter zal een slechts in woord bestaande “status van onafhankelijkheid” een schande zijn voor elke rechtgeaarde staatsburger. De feitelijke aan de Surinamer “geschonken” staatkundige onafhankelijkheid in 1975, na het drammen van enkele opportunisten om in alle haast dit te realiseren, heeft kort daarna en thans ten volle haar tol geëist. Zoals thans tegen alle waarschuwingen in irrationele beslissingen worden genomen die funeste gevolgen met zich mee brengen, is in 1975 ook tegen geplaatste kanttekeningen in gehandeld. Wij zitten heden met de gevolgen opgescheept en vooral geciviliseerde burgers moeten een zware levenslast met zich meedragen. Deze last omvat naast het incasseren van zware financiële klappen, het moeten verwerken van hartverscheurende psychische deuken. Daar de feiten er liggen kan beargumenteerd worden aangegeven dat dezelfde “politieke vloeken” steeds weer hebben gezorgd voor het aan diggelen slaan van een deugdelijke toekomst. Middels inadequate beleidsplannen zonder een fundament van aannemelijke synthese en corruptie inviterend, wordt letterlijk “geregeerd”. Als heersers van vreugde en verdriet dirigeren zij het onbekwame en bekwame deel van ons volk middels utopische beloften en wanbeleid zigzag door een vicieus levenspad. Het is onthutsend te ervaren hoe burgers, recentelijk met een redelijk bestaan, af en toe zelfs vervallen tot de bedelstaf. De warmte die binnen gezinnen, of binnen de vriendenkring werd gedeeld heeft als gevolg van de precaire situatie plaats moeten maken voor egocentrisch gedrag met heibel als resultaat. Vele deugdelijke liefdes- als andersoortige relaties zijn door de ontstane zorgelijke situatie geërodeerd.
Familierelaties, die een belangrijke factor blijken te zijn bij de ondersteuning om hoger te geraken op de maatschappelijke ladder, zijn verwaterd. Ten gevolge van goedgelovigheid, ondeskundigheid, nepotisme, en niet te onderschatten etnische discriminatie is ons land op de rand van de afgrond gesitueerd. Door onze hypocriete en lafhartige opstelling hebben wij als bevolking echter zelf de weg geplaveid naar dit afschuwlijkpunt. Door niet op een doeltreffende manier te ageren tegen degoutante politici geven wij hun steeds de ruimte om ons verder het dal in te drukken. Het niet ageren op een doeltreffende manier en het juiste forum vloeit naast de eerder genoemde lafhartigheid voort uit een gebrek aan zelfrespect en verantwoordelijkheidsgevoel voor zowel het land als het nageslacht. De vraag is nu of de gemiddelde Surinamer door de steeds zwaardere last wel actie zal ondernemen om een ommekeer te brengen in de heersende situatie? Zijn wij instaat het morele en financiële verval binnen onze maatschappij af te remmen? Uit ervaring kan, met de aan de waarheid grenzende waarschijnlijkheid worden gesteld dat de groep die daartoe in staat is, als minuscuul worden aangemerkt. Immers het angstige, discriminerende en hypocriete karakter van de massa zal presumptief niet veranderen en kan nimmer leiden naar zelfstandigheid! Het ligt heden meer dan ooit tevoren, aan u als “Srananman” om kleur te geven aan uw toekomst. Gaat u actie ondernemen of gaat u als een sullig karakter geloven dat “God” u zal behoeden tegen totale vernietiging? Neemt u in uw overdenking mee, dat democratie alleen tot progressie kan leiden onder specifieke omstandigheden. Stelt u zich de gewetensvraag of u enigszins invulling kan geven aan ons volkslied welke u presumptief slechts formeel meezingt.
Drs. Frits Lalay
