De subsidie aan overheidsziekenhuizen betreft middelen voor de uitbetaling van koopkrachtversterking over de periode april – december 2017 aan de medewerkers van de vier (4) ziekenhuis instellingen, te weten: het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP), het ‘s Lands Hospitaal (LH), het Lachmipersad Mungra Streekziekenhuis Nickerie (LMSZN), thans Mungra Medisch Centrum, en het Psychiatrisch Centrum Suriname (PCS). Per april 2017 is door de overheid een verhoogde koopkrachtversterking van SRD 375 toegekend aan alle landsdienaren en de aan hen gelijkgestelden. De ziekenhuizen konden die extra last echter niet dragen en de overheid moest hen tegemoetkomen, ten einde de arbeidsrust te bewaren en de garantie van zorg te verzekeren. Voor LH geldt specifiek dat er ook nog een lumpsum aan het personeel moest worden betaald, in verband met een afkoop over twee (2) jaren (2015 en 2016), van het pakket aan secundaire voorzieningen. LH was ook niet in staat dit te betalen.
Parlementariër Asiskumar Gajadien vroeg de minister om het parlement te garanderen dat het financieel plaatje, zoals gepresenteerd, inderdaad zal worden uitgevoerd. Het ministerie zal volgens Pengel alles aan doen om ervoor te zorgen dat de zaken gereed zijn voor betaling. De uitdaging is voor zijn collega van Financiën, die de middelen moet uitbetalen. Gajadien was niet tevreden met de reactie van de minister. Hij vroeg naar garanties voor de uitbetaling van de subsidies. De minister vond dat hij duidelijk was met het verhaal van de reservering van een bedrag van 28 miljoen+ in vergelijking met niets sinds 2014. “Het is niet de bedoeling dat ziekenhuizen omvallen. Waar het noodzakelijk is, zullen wij niet schromen om met meer dan 28 miljoen in te komen”, aldus Pengel.
Als het geld voldoende is voor de ziekenhuizen zou volgens parlementariër Dew Sharman nog uit de praktijk moeten blijken. Van belang is de behoefte waar de ziekenhuizen mee zitten. Vooral de ziekenhuizen die op de rand van faillissement staan. “Terwijl je financiële injecties pleegt, moet je proberen om een stuk transparantie te krijgen binnen de ziekenhuizen voor de financiële stroom. Dit, zodat je niet elke keer grote hoeveelheden geld moet stoppen in de zorg”, stelt Sharman. Hij benadrukt dat deze financiële injectie niet voldoende zal is om de zorg op lang termijn te garanderen. Belangrijk is dat andere acute problemen binnen de zorg ook aangepakt moeten worden. Zijn inschatting is dat de ziekenhuizen in de komende periode in ieder geval in staat zijn om hun lokale en buitenlandse leveranciers te betalen. Sharman kan zich voorstellen dat de regering niet over al het geld beschikt, en zal moeten passen en meten om de sector te redden. Verheugd is hij wel met de indruk dat de regering prioriteit geeft aan de sector.
De regering heeft met de implementatie van het Basiszorgsysteem enorme inspanningen gepleegd om te komen tot efficiëntie en effectiviteit in de gezondheidszorg. Het doel is om gelijke toegang van zorg voor een ieder te garanderen, met bijzondere aandacht voor de kwaliteit van zorg en een gezonde gemeenschap. In het kader van de kostenefficiëntie in de zorg wordt er onder andere gekeken naar het thans gehanteerde tarievensysteem, maar zeker ook naar de facturering in de zorg. Het is de bedoeling om via gehanteerde behandelprotocollen, te bereiken dat het juiste aantal behandelingen tegen het meest gerede tarief worden gedeclareerd. Hierdoor zullen de kosten in de zorg op termijn significant afnemen. De inspanningen in de 28 preventieve sfeer zullen hiertoe zeker ook moeten bijdragen. De ziekenhuisadministraties zullen voor de noodzakelijke managementinformatie moeten worden geautomatiseerd met een aansluiting op een dataserver. In aanloop naar deze herstructurering in de zorg, hebben wij nochtans de garantie van zorg te bieden. Met de financieel-economische situatie waarin de ziekenhuizen thans verkeren, komt de regering er niet onderuit om middels een kapitaalinjectie, ondersteuning aan de ziekenhuizen te bieden.
Kavish Ganesh
