Cairo stelt dat de leiding van het staatsbedrijf en zelfs de minister van Natuurlijke Hulpbronnen provocerend bezig zijn. Er is volgens de bond na het besluit van de Bemiddelingsraad getracht om met de directie wederom aan tafel te zitten. Dit heeft niet mogen gebeuren, gezien de directie daartoe de medewerking niet zou hebben verleend. Het niet ontvangen van een reactie is vervolgens uitgemond in het besluit van de alv om in actie te treden. De bond vindt het vreemd dat het resultaat van het besluit van de Bemiddelingsraad minder gunstig is dan zelfs tijdens de onderhandeling met de directie werd bereikt. “Wij weten niet wat de reden is, maar de alv heeft het besluit verworpen. Wij hebben feiten en omstandigheden op papier gelegd. De Raad heeft naar onze mening niet de juiste weergave gepleegd van de zaak. Je velt een oordeel over 2 standpunten. Er is mogelijkerwijs een andere zienswijze bedacht door de BR, maar er is ons niet uitgelegd waarom zo een besluit is genomen. Wij vinden het vreemd, omdat wij al een aantal keren bij de Raad zijn verschenen. Er werd altijd een tussenweg gekozen”, stelt Cairo.
De bond krijgt volgens de ondervoorzitter het gevoel dat het besluit van de BR door de directie werd beïnvloed. Bij bemiddelingspogingen dient volgens Cairo de BR partijen te horen. De bond is 5 keren verschenen voor de BR, maar in de 5 keren, heeft de BR afzonderlijk maar 1 keer met de bond gesproken. Dit, terwijl er wel ettelijke keren afzonderlijk met de directie is gesproken. “De Raad mag bemiddelen.
Wij weten dat het resultaat van de Bemiddelingsraad niet bindend is. Wij vinden dat het besluit in ons nadeel is gevallen. Je kunt ons niet minder geven, dan wij voor de bemiddeling hadden. Anders hadden wij niet gekozen voor de bemiddelaar. Voor wat ‘no work no pay’ betreft, is het een recht van de werkgever om niet te betalen op basis van het aantal dagen waarop niet gewerkt is”, meent Cairo.
Het is binnen de vakbeweging echter wel wenselijk dat vakbonden zich neerleggen bij het besluit van de Bemiddelingsraad. Dagblad Suriname sprak in dit verband ook enkele vakbondsleiders, die genoeg ervaring hebben met de Bemiddelingsraad. Die geven anoniem aan dat de wijze waarop de bond bij SMW omgaat met het besluit van de Raad, het als een vorm van desavouering van het instituut kan worden aangemerkt. “Als je het besluit naast je neerlegt, kom je aan de integriteit van het instituut. Wat als vijf bonden hetzelfde doen?”, vraagt een vooraanstaand vakbondsleider zich af. Dit sluit echter niet uit dat partijen zich gebonden voelen aan het besluit van het instituut.
De actie van deze groep werknemers heeft volgens de bondsondervoorzitter wel invloed. De normale werkzaamheden van de SWM kunnen geen voortgang plaatsvinden. Het managementcollectief houdt het bedrijf op een laag pitje draaiende. “Wij hebben daar geen invloed op. Zij zorgen ervoor dat tenminste de drinkwatervoorziening gegarandeerd blijft”, stelt hij. Volgens directeur Marlon Oosterling heeft het negatief besluit voor de bond gelegen aan de mogelijkheid dat de bond zijn huiswerk niet heeft gemaakt. De directie zou haar huiswerk hebben gemaakt, waardoor het besluit van de Raad in haar voordeel was. “Je kunt niet a la dol alles wat de directie zegt, aannemen. Er spelen ook andere zaken. Het kan niet dat iemand op een gegeven moment wakker wordt en acties voert. Er zijn zaken aan vooraf gegaan, waar de acties een resultaat van zijn”, meent Cairo. De bond staat volgens Cairo nog steeds open voor de onderhandelingen. Er kunnen naar zijn oordeel zaken spelen, maar een vijandige houding aannemen zal geen oplossingen brengen. “Wij moeten juist naar elkaar groeien. Wij staan als bond open om de onderhandelingen op elk moment op te starten”, aldus Cairo.
Kavish Ganesh
