De groep van 16 Cubanen zit nog steeds elke dag voor het gebouw van het Surinaamse Rode Kruis (SRK). De groep zit inmiddels al ruim een maand voor het SRK en ruim 8 maanden in Suriname. Geen lokale autoriteit heeft hen tot nog toe benaderd om tenminste te spreken over hun situatie. Ook de Cubaanse vertegenwoordiging hier te lande heeft niet getracht om de mensen te spreken. Ailin Castro Llorens stelt dat de groep de Cubaanse autoriteiten ook niet wenst te spreken “gezien zij de onderdrukking in Suriname vertegenwoordigen, waar wij van af proberen te komen”. Castro Llorens is de enige Engelssprekende uit de groep van 16. De rest van de groep spreekt alleen de Spaanse taal.
Er is geen contact met lokale autoriteiten, ondanks de oproep van volksvertegenwoordiger Carl Breeveld om uit humane overwegingen de mensen tenminste aan te horen. “Het is misschien politiek wat gevoelig. De banden met Cuba zijn er. De mensen hun probleem is met de zittende regering in Cuba. Het kan misschien daarom een beetje politiek gevoelig liggen. Nochtans is het uit puur humane gronden op zijn plaats om de mensen aan te horen en tenminste iets te zeggen over hoe wij het benaderen”, zei Breeveld aan de krant. Tot nu toe krijgen de groep Cubanen nog wat hulp van de VN Hoge Commissaris voor Vluchtelingen (UNHCR) om hun huishuur in het centrum van Paramaribo te betalen. Voeding en drank lukt ook met donaties die zij krijgen van dagelijks langsrijdende Surinamers. “Het zijn mensen met een hart die naar ons kijken”, zegt Castro Llorens. Een reactie op mediaberichten kwam wel van de president onlangs in het parlement. “Cuba is een bevriende natie. Suriname gaat geen politiek asiel verlenen aan mensen die hier denken spelletjes te komen spelen. Wij onderzoeken juridisch de achtergrond van deze mensen. Zij krijgen geen politiek asiel”, zei president Desi Bouterse. Het proces om de status van de Cubanen vast te stellen, is volgens Ferdinand Welzijn, minister ad interim van Juspol, aan de gang.
“Nadat de werkelijke status bekend is, zullen zij zoals dat normaal is, als het gaat om illegalen, het land worden uitgezet naar het land van herkomst”, deelde de minister het college mee. Deze Cubanen geven aan dat zij het standpunt van de president respecteren, maar tegelijkertijd in een onveilig gevoel belanden. Zij vrezen vooral te worden gedeporteerd naar Cuba.
Surinaamse regering niets gevraagd
“Wij begrijpen dat wij in Suriname zijn en begrijpen de positie van de president. Wij hebben echter niets van de Surinaamse overheid gevraagd. Wij wachten gewoon de reactie van de UNHCR af. Wij hebben alleen aan de UNHCR gevraagd om een status van politieke vluchtelingen te krijgen. Het is de UNHCR die onze relatie zou moeten leggen met Surinaamse overheid”, zegt Castro Llorens. De 16 Cubanen zijn via Guyana met een toeristenkaart naar Suriname gekomen. Wat zij nu als lastig ervaren, is dat er via het Surinaamse Rode Kruis maanden terug een proces is gestart bij de UNHCR, en er klaarblijkelijk geen beweging is binnen het proces. Dat via Suriname het proces gestart is, zou volgens deze Cubanen betekenen dat de mogelijkheid op de status van vluchteling wel in zicht is.
Kavish Ganesh
