Op vrijdag 5 december 2016 heeft zuster Cecilia Panday het aarde leven op 87-jarige leeftijd verlaten en teruggegaan naar haar hemelshuis. Op maandag 12 december hebben nabestaanden, vrienden , collega’s en vele anderen voorgoed afscheid genomen van haar. Met alle eer is zij op de roomskatholieke begraafplaats H.Verbond aan de schoot der aarde toevertrouwd.
Zuster Cecilia Panday is op 22 maart 1929 geboren in Paramaribo en is 67 jaar lid geweest van de katholieke congregatie( vereniging van kloosterlingen met zekere geloften).De laatste jaren heeft zij gewoond in het Fatima Oord (Henck Arronstraat).
In dienst van het RKBO In 1967 trad Hardeo Ramadhin in dienst van het R.K.B.O. Ik werd door meneer Ramkisoen ( schoolhoofd van de St.Alfonsiusschool, tevens de baas van de R.K-scholen in Nickerie) in dienst genomen .Ik was heel goed bevriend op meneer Ramkisoen en toen hij hoorde dat ik de vierderangakte behaald had, heeft hij mij laten halen. Zonder een sollicitatiebrief heeft hij mij in dienst genomen. Hij zou de rest voor mij in orde maken met pater Van Nimwegen ( directeur van RKBO). Ik werd als leerkracht geplaatst op de St.Felixschool aan de Hamptoncourtpolder( 1967-1968). Mijn eerste schoolhoofd was de heer Patrick Fung A Loy. Na een jaar heb ik meneer Ramkiosoen gevraagd om mij op de St.Theodorusschool te plaatsen, niet ver van mij huis en waar ik ook als kleine op school ben geweest. Ik werd gemuteerd naar de St-Theodorusschool.
Mijn eerste kennismaking met zuster Panday In september in 1968 meldde ik mij op de St.Theodrusschool aan ( Waldeck) aan de Theodorusweg. Mijn eerste kennismaking met zuster Cecilia Panday, die tevens hoofd van de St.-Theodruschool was bijzonder aangenaam. Een goed gesprek met haar en ik werd ingezet als leerkracht in de vijfde klasse. Een grote eer om van de tweede klasse over te stappen naar de vijfde klasse. De St.-Theodorusschool was in die periode de grootste school van Nickerie, met een heel goede naam. Ik heb twee jaren heel prettig met zuster Cecilia Panday gewerkt( 1968-1970). Ik beschoude haar als een oudere zus van mij. De band werd met de dag hechter. In augustus 1969 gaf ik haar te kennen dat ik naar Paramaribo gemuteerd wilde worden voor verdere studie.
Zij lachte en zei het volgende: “ U gaat pas van hier weg, wanneer ik wil “. In de vakantie ging ik toch bij pater Van Nimwegen ( directeur) en zijn antwoord was om en bij hetzelfde antwoord welke ik van van zuster Cecilia gekregen had. Wanneer ik op 1 oktober 1969 op school kwam, heeft zuster mij als leerkracht geplaatst in de zesde klasse ( die tijd had de St.Theodorusschool vier zesde klassen)
Zuster een zeer goed mens Ik wil slechts drie momenten opnoemen welke bij mij grote indruk gemaakt heeft over haar optreden. In mijn ogen was zuster Cecilia Panday een zeer hoogstand mens Bij mijn eerste kennismaking was zij nog 39 jaar oud.Als schoolhoofd kon zij heel goed leiding geven en de jonge leerkrachten ook heel goed begeleiden.
1.Ik gaf les in de vijfde klasse.Een Javaanse jongen van Zeedijk had zijn huiswerk niet gemaakt en ik maakte de volgende opmerking:” Als je de volgende keer jouw huiswerk niet maakt, ga ik jou zwepen en straffen”. Niet wetende dat de Javaanse kinderen niet makkelijk gestraft worden. Die jongen is van school weggebleven. Ik vroeg aan de anderen kinderen waar die leerling( die jongen) was. De kinderen zeiden : “Meneer, hij gaat niet meer op school komen , omdat meneer gezegd heeft dat hij hem gaat zwepen” .
Dit geval heb ik bij zuster Cecilia Panday gerapporteerd. Zij gaf mij onmiddellijk toestemming om met een leerling naar de ouders te gaan. Na een goed gesprek met de vader is die jongen weer op school gekomen. 2.Ik wilde op een vrijdag naar Guyana gaan ( ik denk in januari 1970). Ik ging bij de zuster en vroeg haar of ik naar Guyana mocht gaan. “Omdat je zo eerlijk bent, mag je wel gaan , maar geef je mond geen werk op school bij andere collega’s “. 3. Een collega/leerkracht had een handeling gepleegd welke in strijd was met de beschaving. Enkele leerkrachten hebben een grote druk uitgeoefend op zuster Cecilia Panday om de politie in te schakelen. Elf uur ’s-avond kwam die collega ,die scheve schaats gereden had, bij mij of ik deze zaak niet met de zuster kon bespreken, want zuster luistert graag naar jou. De volgende ochtend ( de dag van de beslissing) was ik om zeven uur op school. Zuster schrok om mij zo vroeg op school te zien. Ik heb heel eerlijk met haar gesproken en zij heeft de zaak niet meer bij de politie aangebracht , maar zij heeft mij wel gezegd dat hij die leerkracht niet meer op deze school wl hebben. Met deze enkele voorbeelden beschrijf ik in het kort haar karakter, haar goedheid en de intermenselijke relatie die zij onderhield met anderen
Zuster bleef altijd informeren naar vrienden In heb het RKBO in 1979 verlaten en overgestapt naar het Openbaar Onderwijs. Op 22 maart 1989 ( op Phagwadag) wilde zuster haar 60-ste verjaardag in de kerk vieren.Via de heer Harold Blanca werd ik ook uitgenodigd om de kerkdienst bij te wonen en daarna mochten wij een hapje gebruiken en een kopje koffie met haar drinken. Om zes uur in de ochtend waren wij al in de kerk. Ruim 6 á 7 maanden (2016) terug heb ik haar, voor het laatst, in het Fatima Oord opgezocht. Toen de grote deur openging en zij hoorde mijn stem , wist zij direct wie aan de ingang van de deur stond. Ik heb op die ochtend heel lang met haar gesproken.
Op maandag 12 december heb ik afscheid genomen van zuster Cecilia Panday die een zeer bewogen leven gehad heeft. Zij was heel goed voor de medemens , maar wij moeten altijd heel nuchter blijven. Wie geboren is zal eens sterven. Zuster, U heeft ons verlaten , maar in de annalen van de RK –kerk zal uw naam altijd blijven voortleven. Zuster, moge Uw atma ( ziel) de eeuwige rust in het hiernamaals hebben.
Hardeo Ramadhin
