DNA-lid Edward Belfort bezocht onlangs op verzoek van het schoolhoofd de openbare school te Kajapati om daar een motivatiepresentatie te houden voor enkele klassen. Aldaar aangekomen, schrok hij van de problemen die de kinderen doorstaan om de school te bezoeken. “De boten zijn overvol en de kinderen worden niet verplicht een zwemvest te dragen”, geeft Belfort aan. De Stichting 1 voor 12, die toevallig ook ter plekke was, maakte verslag van het bezoek. “Ik heb met enkele kinderen gesproken en alhoewel de kinderen aangeven dat ze goed werken, is hun taalbeheersing erg zwak”, merkt Louis Vismale van 1 voor 12 op.
Het DNA-lid bemoedigde de kinderen om ondanks de moeilijke omstandigheden hun best te doen. “Hou je niet bezig met vrienden. Let op in de klas. Doe je best en wees gehoorzaam aan de leerkrachten. Maak je huiswerk en weet dat je niet minder bent dan de kinderen in de stad. Als jij je best doet, kan ook jij een goede baan krijgen in de maatschappij. Je kan verder gaan studeren”, gaf Belfort aan de kinderen mee. Momenteel is er vanwege het weer een hele lage waterstand, waardoor de kinderen extra vroeg uit huis moeten vertrekken met de boot. Velen staan al om 3.30 uur op en zijn om 4.30 uur al in de boot.
Ook de leerkrachten hebben het moeilijk. Er is van 6.30 uur tot 12.00 uur ’s avonds stroom en er is geen leidingwater. Ze hebben watertanks, waarin ze water opvangen. “Maar als het niet regent, dan moeten we zelf water gaan halen in de rivier en sjouwen met de zware emmers”, geven de leerkrachten van de school aan. Wie een generator heeft, moet ook zelf zorgen voor benzine. Verder geven de leerkrachten aan dat er een nieuw schoolhoofd is dat zij nog niet hebben gezien en dat dus waarschijnlijk geen weet heeft van de problemen van de leerkrachten. Een leerkracht zou naar de stad zijn afgereisd om de vele problemen te gaan bespreken met bondsvoorzitter Wilgo Valies, die heeft aangegeven er werk van te zullen maken. Zij gaf aan dat niet alleen haar dorp, maar haast alle dorpen in Sipaliwini stroom en stromend water ontberen. In Kajapati zijn er leidingen aangelegd en waterpompen te zien, maar deze werken niet.”
Deze problemen doen zich reeds jaren voor geeft een leerkracht aan. “Na school maak je direct je voorbereiding voor de volgende dag, want er is ‘s avond geen licht.” Waar Vismale bijna van omver viel, was de ontberingstoelage die de leerkrachten krijgen. “Vijf cent, u bent serieus?”, roept hij verschrikt. Enkele leerkrachten laten hun slip zien om aan te tonen dat het wel waar is. Belfort gaf aan het jammer te vinden dat de leerkrachten zo hard werken en daarvoor geen enkele redelijke compensatie terugkrijgen. “Als straks deze leerkrachten het opgeven en wegtrekken naar de stad, dan zijn het weer de leerlingen die de dupe ervan gaan worden”, stelt Belfort. Op de school te Kajapati zijn er meer dan 200 leerlingen.
In de boot terug naar de stad ontmoet Vismale de schoolleider van OS Gran Kapai, die op weg is naar de stad om te protesteren en te vragen naar oplossingen bij Minowc. Ook zij ontbeert stroom en water en ziet graag tenminste enkele extra watertanks op de school tegemoet. Jeugdparlementariër Edgar Sampie, geeft aan dat de gevaarlijke bootsituatie iets is dat al jaren speelt.
“Ik ben al drie jaar jeugdparlementariër en in die drie jaren hebben we het steeds over dezelfde dingen. Zwemvesten, regenjassen en nu ook nog overvolle boten. Maar er komen geen oplossingen”, jammert Sampie. Het internaat dat maar niet afgebouwd wordt, maakt dat er geen kinderen kunnen worden opgevangen die ver wonen. “Ik klaag, ik klaag, maar zie geen vooruitgang.”
