De verwikkelingen rond de export van Surinaams doksenvlees naar Trinidad plaatst het streven van een in te voeren Caribische markt (Caribbean Single Market and Economy) tegen een bepaald licht. Suriname importeert een heleboel producten vanuit Trinidad zonder enige barrières voor deze goederen op te werpen. De goederen die we vanuit Trinidad importeren worden aan de ene kant zelf hier gemaakt, dus import van die goederen is niet nodig. Deze goederen zorgen voor een concurrentie met de Surinaamse goederen en leggen de Surinaamse banen onder druk. Suriname zou ook meel importeren vanuit Trinidad en dit meel is van een heel lage en waardeloze kwaliteit. Het gevolg is elke dag op de Surinaamse borden te zien. Het Surinaams brood is met enorme stappen achteruit gegaan. Het Surinaams brood valt bij het aanraken uit elkaar en lijkt bijna op kunstbrood, zo onecht is het gaan worden. Een heleboel Surinamers kijkt er echt tegenop om dit brood elke dag te eten. Een aantal heeft het zelfs al verbannen van zijn dieet. Ondanks het van een zeer slechte kwaliteit is, zijn er door Suriname geen kunstgrepen ondernomen om dit meel niet meer te importeren. Suriname heeft naar ons weten nooit kunstgrepen toegepast om Trinidadiaanse of andere producten vanuit Caricom te weren. De Surinaamse deuren staan wagenwijd open voor Caribische producten, terwijl omgekeerd men ons al een hele tijd aan het discrimineren is. Zelfs rechtszaken moesten eraan te pas komen. Onlangs hebben we ook nog meegemaakt een bericht over een Surinaamse vliegmaatschappij, waarvan wordt gezegd dat die in financieel zwaar weer is komen te verkeren na 3 maanden in operatie te zijn. Intussen is het bedrijf zwaar aan het adverteren op de destinatie Barbados. Het bedrijf is nooit om een reactie gevraagd en het is voor de directie een verrassing dat zulke berichten worden gelanceerd. Het vermoeden is dat andere bedrijven of regeringen een bericht hebben gelanceerd om het bedrijf in een kwaad daglicht te stellen. Nu blijkt in het geval van het vlees dat een bedrijf wil afzetten op de Trinidadiaanse markt dat niet het bedrijfsleven van het eiland, maar de regering moeite heeft dat het vlees uit Suriname wordt geïmporteerd. Gezegd wordt dat de wet moet worden aangepast en pas daarna kan het eiland vlees uit Suriname importeren. Al die tijd is de wetgeving van het land in strijd geweest met het Caricom-beleid. De vraag rijst of het de landen van Caricom toegestaan is om wetgeving te hebben die in strijd is met de Caricom-wetgeving. Trinidad zegt nu dat het de regering tijd zal nemen om de wetgeving, die in strijd is met de Caricom-regels, in overeenstemming te brengen met de Gemeenschaps-regels. Intussen wordt een ondernemer in Suriname, dus ook Suriname zelf, gedupeerd door deze halsstarrige houding van de regering van Trinidad. Het Surinaams bedrijf zegt aan alle vereisten te hebben voldaan om het vlees op het eiland te kunnen afzetten. De houding van de Trinidadiaanse regering is een zeer kwalijke. De zaak speelt al maanden en is nog niet afgehandeld. De ondernemer heeft investeringen gepleegd en ondernemers op Trinidad zijn gewillig om het vlees van ons land af te nemen. De Trinidadianen zouden zelfs in Suriname zijn geweest om het bedrijf te inspecteren. Wat ook meespeelt, is de arbeidssituatie van de medewerkers die het product export-gereed maken. Onbekend is hoe het gesteld is met de situatie van de arbeiders in het bedrijf. Het is een zaak van het ministerie van HI om deze zaak goed te bespreken op de ministeriele meetings die door de Caricom worden gehouden. Eerder was er ook een probleem met drank uit Suriname en daarvoor rijst uit Suriname. In het uiterste geval moet de Caribbean Court of Justice. Suriname heeft een zeer redelijke en coulante houding naar de concurrentie van producten uit de Caricom. Suriname heeft geen zaken verloren bij de Caribische court. De Surinaamse regering moet de zaak goed evalueren en bekijken in welke mate wij ook ongelimiteerd drank en andere zaken hier moeten toelaten terwijl wij hier zelf twee bottlers hebben die frisdrank produceren. Onze fabrikanten produceren banen in Suriname, waardoor Surinaamse gezinnen in stand worden gehouden. Een reciproque behandeling kan de eilanders misschien wakker schudden, zodat ze weten dat het geen vrijwilligheid is dat wij elkaar producten zonder barrières toelaten. Wetgeving van Suriname is allang in harmonie gebracht met die van Caricom. Nu blijkt dat niet alle landen dat hebben gedaan. Op den duur zal toch de vraag rijzen wat voor zin het heeft om in de Caricom te zitten, als landen naar willekeur de Caricom-afspraken naleven. Die vraag wordt ook of misschien voornamelijk beantwoord via economische overwegingen.
