De financiële malaise die er momenteel heerst in Suriname, zorgt voor veel narigheden voor de samenleving, doordat de economie zodanig verslechterd is dat hulp van buitenaf een noodzaak is geworden. Echter zijn er ook consequenties verbonden aan deze externe financiële ‘hulpverleners’. Zo eisen financiële instellingen vaak de implementaties van strenge inkomstenverhogende en uitgaven besparende maatregelen. Naar zeggen van Sham Binda, voorzitter van de Associatie van Kleine- en Middelgrote Ondernemingen in Suriname (Akmos), zullen de aanpassingen op brandstof- en stroomtarieven, welke deel uitmaken van de eisen van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), geleidelijk aan komen, aangezien de president het ook tijdens zijn jaarrede heeft beklemtoond. Ook de minister van Financiën heeft dit aangegeven. Echter zal hiermee de maat vol zijn voor de samenleving. “De koopkracht is aanzienlijk gedaald. Er zijn geen andere vormen van inkomsten voor de overheid op dit moment. Met de doorvoering van de verhogingen op brandstof en stroom, zal men nog meer onrust oproepen. Als deze prijzen verder zullen toenemen, zal een ieder naar salarisverhogingen vragen.” De ambtenarengroep is enorm groot. De president heeft recentelijk aangekondigd dat de ambtenaren uiterlijk april 2017 een loonsverhoging zullen krijgen. Hierdoor zal ook de particuliere sector een loonsverhoging eisen. “Door het toekennen van een salarisverhoging zal de inflatie nog meer toenemen.”
Verdiencapaciteit vergroten
“Men kan bepaalde subsidies niet zomaar weghalen. Men moet eerst de verdiencapaciteit vergroten. Als er geen plannen zijn om de verdiencapaciteit te vergroten, dan zal niets anders helpen. Men kan niet op alles gaan bezuinigen.” Binda is van oordeel dat het IMF niet de juiste financiële instelling is om een samenwerking aan te gaan, gezien het programma dat zij in Suriname trachten uit te voeren. Men beweert weleens dat het IMF het fundament is om andere financiële dienstverleners aan te trekken. Dit is volgens Binda een compleet verkeerde instelling. De regering zou eerst een strategisch plan moeten ontwerpen om de economie te herstellen. Daarna zou men zware bezuinigingsmogelijkheden moeten bekijken, te beginnen bij het overheidsapparaat. Er zijn teveel ambtenaren die een groot deel van de staatsuitgaven opslokken. Vervolgens zou de regering de ondernemers in de diverse sectoren moeten prikkelen om de productie te vergroten. De agrarische sector zou gestimuleerd moeten worden, omdat het op korte termijn tot inkomsten kan leiden. Ook is er weinig equipment nodig in vergelijking met andere sectoren. De regering zou zich ook moeten oriënteren op buitenlandse investeerders, die bereidwillig zijn om te investeren in bepaalde sectoren. Ook in dit kader is het gunstig als er sprake zou zijn van dollarisatie van de Surinaamse munteenheid. Er zou hiermee een eind komen aan de vertrouwenscrisis die er in Suriname is.
