Echter zijn niet alle delen van de Surinaamse samenleving content met deze manier van werken. “Het is triest en heel jammer te moeten constateren dat tegenwoordig in ons land het bidden politiek misbruikt wordt. We bidden, maar de problemen van alledag worden alsmaar erger. Het land ziet geen uitkomst meer; de gelovige mensen hebben het gevoel dat ze door sommige politieke leiders voor de gek worden gehouden”, stelde Julien Zaalman, voorzitter van winti-organisatie Tata Kwasi ku Tata Tinsensi, onlangs in een bericht. De organisatie is van mening dat er een politiek spelletje gespeeld wordt met de religieuze affiniteit van de bevolking en dat daarmee de zwaarte van het debacle waarin we verzeild geraakt zijn, op negatieve krachten van buitenaf wordt afgewenteld.
“Steeds komt het opdragen van de problemen in het land aan God aan de orde. En opmerkelijk is dat het steeds komt vanuit een bepaalde hoek. De politiek gooit dit steeds op tafel en probeert de misère die zij zelf gecreëerd heeft, steeds en steevast van zich af te schuiven. Natuurlijk mag men een regeling treffen om mensen moed in te spreken, maar men moet het niet gebruiken om zaken, die door eigen falen mis gegaan zijn, af te wentelen op het volk als te zijn zaken die niet door de beleidsmakers kunnen worden opgelost”, stelt Zaalman.
Het gaat er bij de organisatie meer om dat problemen die door de mens zijn gecreëerd, niet op het geestelijk vlak moeten worden behandeld, maar door de mensen zelf moeten worden aangepakt. De Surinamer zal in deze zijn eigen creativiteit aan de dag moeten leggen, om zichzelf uit de problemen te halen. Het gaat om het rationele en beleid, zakelijk denken. “Waar waren de religieuze leiders die deel uitmaken van de groep die deze misère in de hand heeft gewerkt toen”, vragen velen zich af. Waar is de religieuze voorman die steeds trappelend op het paarse politieke podium verkondigde dat hij een droom had?
