De passagiers waren voornamelijk Surinaamse Nederlanders, die een bezoek wilden brengen aan familie. Voorts zat een deel van het Kleurrijk Elftal dat in Suriname in een voetbaltoernooi zou uitkomen in het vliegtuig. Verder behoorden ook de leden van het orkestje de Draver Boys, dat het elftal vaak begeleidde, tot de passagiers. Ruud Gullit, Frank Rijkaard, Bryan Roy, Aron Winter, Henk Fräser en eigenlijk ook de wél eerder afgereisde Stanley Menzo hadden van hun clubs geen toestemming gekregen om naar Suriname te gaan en de eigenlijke aanvoerder van het Kleurrijk Elftal, Marcel Liesdek, was in contractonderhandeling met zijn club. Van de aanwezige leden van het Kleurrijk Elftal overleefden Sigi Lens, Edu Nandlal en Radjin de Haan de ramp.
Toen de Anthony Nesty bij Zanderij aankwam, was het daar, anders dan het weerbericht had voorspeld, mistig. Het zicht was evenwel niet zo slecht dat er niet op zicht kon worden geland. Gezagvoerder Will Rogers besloot echter via het Instrument Landing System (ILS) te landen, hoewel dit niet betrouwbaar was en hij voor zo’n landing ook geen toestemming had. De gezagvoerder brak 3 landingspogingen af. Bij de vierde poging negeerde de bemanning de automatische waarschuwing (GPWS) dat het toestel te laag vloog. Het toestel raakte op 25 meter hoogte 2 bomen. Het rolde om de lengteas en stortte om 04.27 uur plaatselijke tijd ondersteboven neer.
Na de ramp zijn er monumenten gebouwd ter nagedachtenis te Zanderij, op de begraafplaats aan de Jagernath Lachmonstraat en te Amsterdam, Nederland.
