Marita is nu heel erg bevreesd en wil niet meer in haar woning blijven. Ik ben bang om in mijn huis te slapen.” Maandagochtend rond 04.00 uur werd Marita wakker door gestommeld in huis. Zij kwam uit haar slaapkamer en ging naar het toilet. Haar man die wakker was, zat tv te kijken. Op een gegeven moment schreeuwde hij “mi gado Marita rovers”. Ik keek uit het raam en zag drie zwaar gewapende criminelen. De rovers waren gemaskerd en spraken Saramaccaans. Een van de verdachten had een capuchon en een pet op en hij had ook een doek over zijn gelaat. De tweede had een mond- of neuskap op. In de nachtelijke uren hadden de verdachten het traliewerk van de voordeur van de woning van Marita aan de Diyiaweg, zijstraat van de Welgedacht C-weg geforceerd. “Mijn man is naar de kinderen, die in hun kamer sliepen gegaan, en hij heeft ze gewekt. Hij pakte zijn windbuks en maakte de voordeur open. Op dat moment stonden vier criminelen op straat voor onze woning. De man heeft toen geschoten met zijn windbuks. De rovers op hun beurt hebben toen tot vijf keren op onze woning geschoten. Een van de schoten heeft de deur van onze garage geraakt, waardoor het alarm afging. Dit weerhield de verdachten niet om door te gaan met hun roof-actie. Zij kwamen terug op het balkon en hebben het traliewerk weggerukt. Ik zag via mijn camerabeelden dat de rovers twijfelden om naar binnen te komen. Een van hen heeft een grote blok steen gepakt en vervolgens op de deur geworpen. Mijn buurman die ook wakker werd kwam naar buiten. Nadat hij schoten had gehoord, is hij weer in zijn woning teruggekeerd. De politie is later gearriveerd. De rovers waren toen al weg en hebben niets kunnen meenemen. Wat ik wel kan zeggen, is dat zij helemaal niet bang waren. Zij hebben de plaats te voet verlaten en ze zijn in het bos gegaan. Marita zegt aan Dagblad Suriname dat zij nu bang is om in haar huis te slapen. Zij woont daar met haar twee kinderen en haar man.
Saskia Bandhan
