Op 27 maart j.l. is de heer Drs R.E.Ch Tjong A Hung tot hoger leven opgeroepen. Volgaarne memoreert Nierstichting Suriname de onvergetelijke verdiensten van Drs R.E.Ch Tjong A Hung (verder te noemen RTAH) die hij onze stichting bijkans 27 jaren heeft bewezen. RTAH heeft tezamen met anderen een belangrijke rol vervuld in de ontwikkeling van het haemodialyse gebeuren in Suriname. Eerst als Penningmeester van onze stichting en later als administrateur, de facto beheerder van het dialysecentrum van onze stichting, gevestigd aan de Henk Arronstraat.
Hoe is deze ontwikkeling op gang gebracht?
In 1978 achtte de toenmalige Directeur van het ‘s Lands Hospitaal, de internist Dr. F. Lim A Po de hoogste tijd geworden dat haemodialyse in Suriname werd geïntroduceerd. Hij moest tot z’n spijt ervaren dat de overheid c.q. het Ministerie van Volksgezondheid nog lang niet zover was. Dus besloot hij het over een andere boeg te gooien n.l. de oprichting van een particuliere nierstichting. Hij vond enkele van zijn goede vrienden, onder wie RTAH bereid mee te werken aan de oprichting van deze stichting en tevens in het bestuur zitting te nemen. Zo gezegd, zo gedaan. De Nierstichting Suriname (NSS) werd kort daarna opgericht en met vier gebruikte machines plus toebehoren, geschonken door bevriende relaties, werd begonnen met de dialyse behandelingen in twee lokalen van het ‘s Lands Hospitaal. Een van de eerste bestuursdaden was het aangaan van een Samenwerkingsovereenkomst met het Ministerie van Volksgezondheid (VOGEZ) waarin de wederzijdse verantwoordelijkheden van partijen werden vastgelegd. VOGEZ zorgde voor de verpleegkundige en medische zorg en NSS zorgde voor al het andere : de fysieke infrastructuur ( machines, stoelen, medicamenten , dialyse accessoires) en last but not least het management van het centrum. RTAH concentreerde zich op de inkomsten, voornamelijk bestaande uit donaties van vrienden en begunstigers aangezien de doelbewust laagdrempelig vastgestelde behandeltarieven bij lange na niet voldoende inkomsten genereerden. Reeds in deze beginfase was het aanbod van potentiele dialyse patiënten zo omvangrijk, dat niet een ieder geholpen kon worden. NSS besloot toen een zgn. Geneeskundige Commissie bestaande uit medici bijgestaan door een psychiater in het leven te roepen die over de toelating tot behandeling besliste. Ondertussen bleek de accommodatie van de lokalen in het LH niet meer toereikend, reden waarom het besluit werd genomen een eigen, modern dialysecentrum op een nabij het LH gelegen plek op te zetten. RTAH kwam hier met de verlossende oplossing van het probleem. In zijn hoedanigheid van Penningmeester van het Bisdom speelde hij het klaar dat het nieuwe centrum op een stuk terrein van het BISDOM grenzend aan het LH kon worden opgezet. Als vooraanstaand lid van Rotaryclub Paramaribo Central lukte het hem dat de club de opzet van het centrum als community project adopteerde. Met bijdragen van de clubleden in geld of natura alsmede donaties van derden onder wie Lions International kwam het centrum tot stand en kon in 1981 in gebruik worden genomen.
Dialysezorg nam vanaf dat moment een hoge vlucht. Ofschoon het centrum over een chef de bureau en een magazijnbeheerder beschikte was RTAH verantwoordelijk voor de administratie en het management. Hij was ook dagelijks in het centrum en kende alle patiënten persoonlijk. Intussen kwam het bij VOGEZ te dagen dat dialysezorg in feite een zuivere overheidszorg is die niet langer kon worden overgelaten aan een particuliere stichting met bestuurders die pro Deo het centrum draaiend hielden. In 2005 kwam de ommekeer: de oorspronkelijke samenwerkingsovereenkomst werd ontbonden en VOGEZ nam de verantwoordelijkheid voor de exploitatie van het centrum over door deze toe te vertrouwen aan het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP). Het NSS is uitgegroeid tot het Nationaal Nierdialyse Centrum (NNC). Opgemerkt dient te worden dat het aan het NSS gelukt is het centrum gedurende 27 jaren probleemloos te exploiteren dankzij de onontbeerlijke steun van de Nederlandse Stichting Dialysehulp Buitenland, die er onder meer voor zorgde dat NSS de machines en toebehoren, de medicamenten en dialyseaccessoires tegen zwaar gereduceerde prijzen kon inkopen alsmede op afroep op technische assistentie kon rekenen. In 2008 werd het bestuur van NSS aan een jongere generatie bestuurders overgedragen. Wie dacht dat RTAH toen op z’n lauweren kon gaan rusten heeft het mis. Op verzoek van de huidige penningmeester bleef hij een handje helpen met de administratie.
Namens het oud en nieuw bestuur van Nierstichting Suriname (NSS)
en het Nationaal Nierdialyse Centrum (AZP).
