Reeds meer dan honderd deelnemers hebben zich nu reeds opgegeven voor deelname aan het congres, welke Wouter van Kempen organiseert in nauwe samenwerking met de Huisartsopleiding van de Universiteit Nijmegen.
Dit wordt dan de tiende keer dat Wouter dit congres in Suriname organiseert. Nu voor de derde maal in samenwerking met Nijmegen (voorheen in samenwerking met Mension van Alexander Snijdewind). Het congres wordt gehouden op zaterdag 16 en zondag 17 april 2016 in hotel Torarica. Bijzonder aan de opzet van deze nascholingen is dat er uitgegaan wordt van de behoefte van de Surinaamse (en Antilliaanse) artsen, en dat zij ook daadwerkelijk een bijdrage leveren aan het programma. Er komen ook ieder jaar huisartsopleiders uit Nederland mee. De eerste jaren voornamelijk via VUmc, later ook via AMC en Utrecht. In 2014 en 2015 was er een grote delegatie uit Nijmegen. Ook voor 2016 zijn er ruim 40 Nederlandse collega’s aangemeld.
De huisartsopleiders zullen een groot deel van de workshops voorbereiden in nauw overleg met de Surinaamse en Antilliaanse collega’s. Het is dus een echte coproductie. De kracht van deze nascholingen zit hem vooral in de gezamenlijke uitwisseling.
Er zijn 8 workshops:
1. Solk: somatisch onvoldoende verklaarde lichamelijke klachten. Hoe kunnen wij artsen daar het beste mee omgaan? Hoe voorkomen we onnodige verwijzingen en medicalisering? We gaan ook praktisch oefenen.
2. Kleine kwalen bij ouderen: na het succes van de boeken “Kleine kwalen in de huisartspraktijk” en “Kleine kwalen bij kinderen” is er nu het boek “Kleine kwalen en alledaagse klachten bij ouderen”.
3. Obesitas: helaas nog steeds actueel! Een wereldwijd probleem. Zijn er nog nieuwe inzichten? Wat kunnen we van elkaar leren?
4. Pinbestrijding: het lijkt zo makkelijk. We hebben toch de ‘pijnladder’. Steeds duidelijker wordt het dat veel pijnstillers hele nare bijwerkingen hebben (denk aan maag- en nierproblemen bij NSAID’s) en morfine kan behoorlijk verslavend zijn!
5. Palliatieve zorg: na het succes van vorig jaar komt dit thema weer terug, maar nu gaan we meer in op praktische handelingen. Hoe moet dat ook al weer met katheteriseren, sonde en infuus inbrengen. Wat is de beste manier om decubitus te behandelen etc. Welke problemen kom je tegen bij de zorg aan terminale patiënten die thuis blijven?
6. Slaapstoornissen: komt veel voor, evenals de verslaving aan medicatie. We leren op een andere manier om te gaan met dit probleem.
7. Kindergeneeskunde: diverse onderwerpen uit de Kindergeneeskunde zullen de revue passeren.
8. De Consultladder: een handig hulpmiddel voor huisartsen om meer structuur aan te brengen in het consult met de patiënten.
Plenair zal aandacht besteed worden 1) aan de nieuwe huisartsopleiding in Suriname onder de vlag van Hisuri (Eddy Wong Chung, huisarts); 2) Plannen voor een opleiding voor Primary Health Care/Community artsen, specifiek voor het werk in het binnenland en de afgelegen districten (Edwin van Eer, directeur Medische Zending). 3) Er wordt openhartig gesproken over seksualiteit. Hoe gemakkelijk of hoe moeilijk vinden wij dat? Met mw. M. Heijmans – Goedschalk, psycholoog en secretaris van de Surinaamse Vereniging van Psychologen en Orthopedagogen (SVPO) en dhr. A. Olde Loohuis, huisarts en staflid Huisartsopleiding Nijmegen). 4) Twee presentaties over obesitas. Hoe komt het toch dat iedereen zo gemakkelijk te zwaar wordt? Wat eten we eigenlijk? Geven de artsen het goede voorbeeld? Met: mw. Toña Wong Chung, directeur Healing Space, opleidingsinstituut natuurlijke geneeswijzen en dhr. B. de Boer, fysiotherapeut, MSc. directeur BoeroeSwing Paramedische Praktijk. Uitgebreid is onderzocht en over heel de wereld bewezen, dat daar waar er een goede huisartsenzorg gewaarborgd is, er een betere gezondheid en minder mortaliteit is. (Barbara Stanfield).
Verwacht wordt dat minister Pengel van Volksgezondheid volgens het programma dit congres zal toespreken en ook de opening zal verrichten. Daarbij zou het heel mooi zijn dat de minister het belang van de huisartsopleiding in Suriname zou kunnen benadrukken en ook alle huisartsen zou oproepen om zich steeds te blijven (na)scholen, omdat de patiënt daardoor het best gediend wordt en er een betere vertrouwensbasis wordt opgebouwd. De vorige minister van Volksgezondheid heeft verklaard dat nascholingen voor de Surinaamse huisartsen verplicht zou worden gesteld. Hoe staat het daar mee? Hoe zit het met de accreditering? Wat vindt de minister van de samenwerking met Nederlandse huisartsopleiders? Allemaal vragen die hopelijk als resultaat van zulke congressen op een adequate wijze beantwoord zullen worden.
