Auteurs hebben nog steeds issues met auteursrechten

Met de wijziging van de Wet op de Auteursrechten op 17 april 2015 heeft de wetgever getracht een verandering te brengen in de chaotische situatie in de auteurswereld. Echter blijkt dat er vooralsnog heel wat onduidelijkheden zijn, vooral bij de doelgroep van de wet, namelijk de auteurs zelf. Op de afgelopen ondernemersavond van de Kamer van Koophandel en Fabrieken, waar een groot deel van de Surinaamse muziekauteurs aanwezig was, bleek dit duidelijk te zijn. De avond was gericht op de muziekauteurs. Die weten nog steeds niet hoe de wet in elkaar zit en waar zij precies aan toe zijn, gezien Sasur nog steeds de enige instantie is die belast is met de handhaving van de rechten van de auteurs.
Sasur is tot nu toe de enige vertegenwoordiger, die een samenwerking heeft met Buma Stemra, de auteursrechtenorganisatie van muziekauteurs en muziekuitgevers in Nederland en vertegenwoordiger van de belangen van haar leden wereldwijd. Het gaat hierbij om transparantie in de tarievenstructuur en het geld dat de auteur zelf zou moeten verdienen bij gebruik van zijn product. Anwar Lalmohamed, voorzitter van de Vereniging van Radio en Televisiestations in Suriname (VRTS), gaf aan dat de mediahuizen altijd bereid zijn geweest om te betalen, gezien zij de grootste gebruiker zijn van muziek. Echter willen de omroepbedrijven een redelijk tarief betalen. Ook bij de vaststelling van de tarieven wensen de omroepondernemingen gekend te worden. Door de aanwezige artiesten aan de andere kant werd gevraagd in hoeverre zij gekend worden bij de vaststelling van het tarief, gezien het om hun producten gaat. Het blijkt dat dat vooralsnog niet aan de orde is. “Het is niet democratisch. Je wilt mensen hun rechten beschermen, maar ze hebben er geen invloed op”, stelt een artiest.
Daarop werd gereageerd door de stelling dat er een auteursvereniging zou moeten zijn, die zich hierover zou kunnen uitspreken. Juridisch bestaat er een mogelijkheid om de auteurs te verenigen. De stemmen op die avond echter gingen niet richting vereniging. Artiesten zouden graag individueel willen optreden, maar eisen wel een vast tarief waardoor een ieder zekerheid heeft en niet mag vrezen voor oneerlijkheid. Anderen die wel een vereniging wensen, vragen zich af hoe dat moet. “Als er geen vereniging is, maak die vereniging. Blijf er niet naar vragen”, zei een andere artiest. Lalmohamed meent dat de VRTS bereid is de auteurs te ondersteunen bij het oprichten van een vereniging. Een auteursvereniging zou een gemakkelijker gesprekspartner kunnen zijn. De wet echter verplicht niemand om zich te verenigen. De verplichting om een bemiddelaar in de hand te nemen, is er ook niet. Er moeten gewoon vaste tarieven komen voor het gebruik van muziek, zodat de auteur kan afgaan op transparant beleid. Op grond hiervan kan de auteur zijn rechten handhaven of laten bemiddelen door één der wettelijk maximaal vijf toegestane bemiddelaars.
Kavish Ganesh