“Het feit dat het obligoplafond op 60% van het bbp wordt gehouden, geeft aan dat wij nog steeds zeer prudent bezig zijn.” Dit zei Financiënminister Gilmore Hoefdraad maandag tijdens de openbare vergadering in De Nationale Assemblee (DNA). De bewindsman verduidelijkte met zijn antwoord dat de wijziging van de Wet op Staatsschuld niet per se hoeft te betekenen dat de staat onnodig veel geld wil gaan lenen, die zij helemaal niet nodig heeft. “Er zal natuurlijk wat ruimte gecreëerd worden met de aanname van de aanpassingen van deze wet, maar ik verzeker u dat bij het aangaan van leningen, deze leningen zeer zorgzaam besteed zullen worden”, aldus de minister. Hoefdraad zei verder dat bepaalde leningen noodzakelijk zijn om zeker de groei en werkgelegenheid te garanderen. “Wij hebben op dit moment een paar projecten op schema als Dalian 4 en belangrijke projecten van het ministerie van Openbare Werken. Het is geen weggegooid geld, maar noodzakelijke projecten om de machine van de economische infrastructuur draaiende te kunnen houden”, aldus de minister.
Terugbetalingscapaciteit op schema
“Voordat wij praten over hoeveel wij willen lenen, zullen wij kijken naar hoeveel wij terug kunnen betalen. Wat dit betreft staan wij op dit moment op schema wat betreft onze terugbetalingscapaciteit.” De minister gaf verder aan dat zaken verder samengevat zullen worden in een crisismanagementprogramma. Dit zal volgens hem deze maand nog afgerond worden. Hoefdraad benadrukte dat na de instelling van het leningenplafond in 2002 de regering altijd ervoor heeft moeten zorgen dat zij zorgzaam moest omgaan met haar schulden. “Als wij kijken naar het Caribisch gebied en de torenhoge schulden waarmee zij geconfronteerd waren, zien wij dat de schuldenproblematiek daar al 15 jaar op het programma zit en weinig soelaas biedt.” Dit biedt volgens Hoefdraad voor ons een behoorlijk waarschuwingsteken. Het strafbaar maken van het overschrijden van dit plafond heeft volgens hem in een aantal jaren voor goed prudent lenen gezorgd. Vandaar dat hij vindt dat los van het wijzigen van de internationale definitie de andere zaken gewoon recht overeind kunnen staan.
FR
