Dew Baboeram (Sandew Hira) heeft tijdens zijn laatste persconferentie gezegd dat hij informatie heeft gekregen van iemand, die beweert dat er filmbeelden zijn geschoten van de executies op 8 december 1982. De beelden zouden in Nederland in het zogenaamde gesloten archief zitten. Het verhaal over de videobeelden lijkt Baboeram ‘heel plausibel’. Het bevreemdt hem dat als Nederland inderdaad over deze beelden beschikt en hiermee zou kunnen bewijzen dat Bouterse aanwezig was tijdens de executies, zij deze beelden niet publiekelijk wenst te maken. Ook zou Nederland volgens zijn informatie beschikken over de zogenaamde rapporten van Doorzon, waarin zou staan dat Bouterse degene was die geschoten heeft op 8 december. Baboeram durft aan de hand van informatie waar hij over beschikt, bijna met zekerheid te stellen dat deze rapporten bestaan. “Als dit bestaat en zij het niet publiceren, dan gebeurt dat om politieke redenen, omdat misschien daarin staat dat Bouterse die moorden niet heeft gepleegd. Dat zou kunnen. Als erin staat dat hij die moorden wel heeft gepleegd, dan was het al lang gepubliceerd.” Baboeram denkt dat aan het niet publiceren ‘politieke motieven’ ten grondslag liggen. Hij verwijst naar het politiek conflict van de afgelopen 30 jaar tussen ‘voor- en tegenstanders’, aangaande de persoon Bouterse en zijn rol in de 8 decembermoorden. “Ik denk dat de tegenstanders mogelijk beschikken over ontlastende informatie.” Baboeram vindt dat als men eerlijk is, men die informatie ook moet publiceren.
‘Off the record’
De waarheidsvinder geeft aan dat er bij het vervolggesprek, dat president Desi Bouterse hem heeft toegezegd, geen audiovisuele apparatuur aanwezig zal zijn. Hij heeft namelijk de indruk dat Bouterse zaken die hij voor de camera niet wilde vertellen bij een simpel en open gesprek wel kwijt zal willen. “Ik vond het onbevredigend om op Broko Baka te horen dat hij het niet weet.” Baboeram zegt dat hij geprobeerd heeft zich te verplaatsen in de ‘geest van Bouterse’ om na te gaan waarom hij het niet zou willen vertellen. Er zullen bij het gesprek geen getuigen aanwezig zijn. Achteraf zal Baboeram bekijken of hij de informatie die Bouterse naar buiten brengt wel of niet publiekelijk maakt. “Ik doe het uiteindelijk niet voor mezelf. Ik wil de waarheid. Ik wil het uiteindelijk delen. Maar de vorm waarin ik dat zal doen, weet ik nog niet.” De ‘waarheidszoeker’ geeft aan met het televisie-interview niet bereikt te hebben wat hij wil. Daarom zoekt hij nu andere methodes om hetzelfde te bereiken. Baboeram hoopt nog voor 8 december, dus nog voordat hij zijn eindrapport over zijn onderzoek zal aanbieden, een gesprek met de president te kunnen hebben. Momenteel is hij met zijn team bezig 12 dossiers betreffende Suriname uit de periode 1978 tot 1982 van het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken in te kijken.
Amnestiewetten vervangen
Dew Baboeram heeft ondertussen medewerking gekregen van de minister van Justitie en Politie bij het voorbereiden van een wetsvoorstel om de huidige amnestiewetten te vervangen met een wet ter erkenning van leed en het geven van amnestie. In deze wet zullen de slachtoffers en nabestaanden centraal gesteld moeten worden. Het zal tevens een compensatieregeling bevatten om de slachtoffers en nabestaanden te compenseren voor de geleden materiële en immateriële schade. De eerste amnestie dateert uit 1992. Hierin wordt financiële compensatie gegeven aan de slachtoffers en nabestaanden van Moiwana. De Amnestiewet van 2012 ziet Baboeram als een uitbreiding van de oudere wet en heeft amnestie verleend aan de daders en verdachten van de decembermoorden. Hij vindt het onrechtvaardig dat de tweede wet ter discussie wordt gesteld en de eerste niet. Baboeram ziet als grootste probleem bij beide wetten dat zij vooral bezig zijn met de daders en minder met de erkenning van het leed van de slachtoffers en nabestaanden. Ook was de wet van 1992 volgens hem eenzijdig gericht om het Jungle Commando vrij te pleiten en alleen Moiwana te compenseren en de rest van de slachtoffers niet mee te nemen. Dit druist in tegen iedere vorm van gelijke behandeling, gerechtigheid en rechtvaardigheid. Nu veel meer bekend is over de gruwelijkheden van de binnenlandse oorlog meent Baboeram dat de onvolkomenheden in beide wetten moeten worden weggewerkt.
