Clayton Sedney en Iwan Haltman, twee werknemers van Iamgold/Rosebel Goldmines, hebben gisteren op eigen titel een persconferentie belegd. Zij gaven aan dat hoewel zij de uitspraak van de rechter met betrekking tot de vordering van de bond respecteren, zij hun strijd om rechtvaardigheid onverkort zullen voortzetten voor zichzelf en voor hun collega’s. Zij stellen dat zij misschien in tegenstelling tot anderen, geen broodvrees hebben. Zij uitten onomwonden hun misnoegen over het beleid van Iamgold. Zij zeggen indicaties te hebben dat Iamgold bezig is het voormalige Cambior, te verkopen aan Chinezen. Reden waarom zij proberen de cao terzijde te schuiven om het kennelijk aantrekkelijker te maken voor de koper zodat zij het bedrijf makelijker kunnen overnemen. De Chinezen willen geen werknemers overnemen die weten wat hun rechten zijn. Deze werknemers vinden dat zij met een foefje misleid zijn om hun eigen ontslag te tekenen. Zij vragen zich af of de rechter geen oog heeft voor het feit dat de maatschappij tegen de wet en de belangen van de burgers handelt. Zij verweten de pers dat zij niet genoeg doet om de handel en wandel van het buitenlands bedrijf aan de kaak te stellen. De mannen brachten in herinnering dat voormalige minister Adeline Wijnerman in eerder stadium al zou hebben aangegeven dat de financiële boeken van Iamgold niet kloppen.
Iamgold zou op basis van het goudwinningscontract ongemerkt ook zilver en koper winnen en via carbon ongemerkt meer goud het land uitvoeren dan aangegeven en zo belasting ontduiken en minder overdragen aan de Staat. Een andere ernstige aantijging naar Iamgold ligt in de vordering, die door een aantal arbeiders van dit bedrijf is ingediend tegen hun werkgever. De multinational zou zich volgens hetgeen in de vordering is opgenomen, schuldig hebben gemaakt aan wanprestatie. De arbeiders zouden tenminste 25 – 30 % minder aan loon ontvangen dan waar zij volgens de cao recht op hebben. Hiermee besteelt het bedrijf de arbeiders met miljoenen. De vordering is onlangs overigens afgewezen door de rechter. In deze zaak werden zij bijgestaan door advocaat Chas Mijnals, die ook op de persconferentie aanwezig was om het één en ander betreffende deze vordering uit te leggen. Iamgold zou een formule voor het berekenen van de salarissen hanteren die niet juist is. De werknemers eisen inzage in de formule en een nadere uitleg over hoe het salaris aan de hand hiervan berekend is.
De werknemers vinden het ook niet kunnen dat het bedrijf een 12-urige werkdag hanteert. Volgens hun had de toenmalige minister van Arbeid, Joyce Amarello Williams, nooit toestemming moeten hebben gegeven aan Iamgold om deze werkuren 3 jaar lang te hanteren, terwijl de wet voorschrijft dat dit maar voor 1 jaar mag gelden. Volgens hun lijden de werknemers enorme schade aan hun gezondheid door de lange werktijden en lijkt het een vorm van moderne slavernij, waarbij zij de werkplek niet zomaar kunnen verlaten. Medisch staat vast dat lange werktijden de kans op het krijgen van een hartstilstand verhogen. Ook zouden zij regelmatig bij het uitoefenen van hun werk blootgesteld worden aan kankerverwekkende stoffen. Arbeidsinspectie schittert volgens hen in deze van afwezigheid.
Tenslotte hebben de werknemers er moeite mee dat het bedrijf Surinaamse werknemers ontslaat, terwijl er het hele jaar door Guyanezen in dienst worden genomen in alle gelederen van het bedrijf, die bedragen rond US$ 2500 verdienen, hetgeen zeker SRD 7000 meer is dan wat de gemiddelde Surinaamse werknemer verdient. De werknemers geven aan sinds 2011 middels een petitie hun beklag over bepaalde zaken omtrent het beleid bij Iamgold te hebben gedaan. Echter hebben zij geen gehoor gekregen.
