De Staat Suriname heeft het genoegen om complimenten te ontvangen van de Inter-Amerikaanse Commissie voor Mensenrechten (IACHR) voor de stap van Suriname om de doodstraf ook formeel in de wetgeving te schrappen. In de praktijk was de doodstraf al niet meer in gebruik sinds het begin van de vorige eeuw, alhoewel het bleef staan in ons Wetboek van Strafrecht. De Commissie heeft de Caribische landen opgeroepen om het voorbeeld van Suriname op te volgen. Dit compliment aan Suriname was onderdeel van het statement van de Commissie op de Werelddag tegen de Doodstraf afgelopen zaterdag. In december 2014 stemde Suriname voor een resolutie van de VN tegen het gebruik van de doodstraf. In maart 2015 nam de DNA in Suriname een wet in die de doodstraf in Suriname wegveegt uit de wetgeving. Het statement maakt melding van de aanname van een nieuw Wetboek van Strafrecht. De afschaffing en het nieuwe wetboek zijn stappen die niet op zichzelf staan, maar de betrokkenheid impliceren van de deskundigen op Juspol. De afschaffing van de doodstraf in Suriname is voor de commissie een moment dat de regionale instituten moeten aangrijpen om ook bij te dragen aan het verhogen van de naleving van de mensenrechten in de regio. De commissie roept de regionale landen op om tenminste het gebruik van de doodstraf af te schaffen. Het doet goed om in de Caribische media een compliment aan onze staat te lezen. In het kader van de rechtstaat merken we dat de minister van Juspol enkele terechte en impopulaire opmerkingen maakt tegenover het misbruik van jonge meisjes/kinderen in Inheemse dorpen in het westen van ons land. Van de Juspol-minister wordt niets anders verwacht dan dat ze fel op dit misbruik afgeeft. We kunnen ons herinneren een zedenzaak van een minister, waarbij de rechter besliste dat seksuele activiteit onderdeel was van de leefcultuur van een bepaalde Inheemse gemeenschap in Suriname. Dat is een heel gek besluit geweest van de rechter, temeer daar het hier niet ging om gedrag van leden van de betreffende gemeenschap, maar van een man uit de stad tegenover een jong meisje/kind uit de Inheemse gemeenschap. Het is publiek geheim dat deze zedenzaken zich voordoen in het genoemde deel van Suriname. Pedofielen en sekstoeristen reizen naar het gebied om hun lusten bot te vieren op kinderen. De Juspol-minister zegt terecht dat de gevallen bij de politie bekend zijn, maar dat de politie niets doet en de kinderen uit het gebied in de steek laat. De minister moet het niet hierbij laten. De bescherming van alle kinderen in Suriname tegen de verminking van misbruik ligt voor een belangrijk deel bij de politie. De wetten zijn vaak in orde, de aangifte wordt gedaan, maar de politie doet inderdaad of ze niets weet. De minister moet weer eens herhalen wat het beleid is op het stuk van seksueel misbruik en uitbuiting van kinderen en dat de politie niet kan doen alsof ze niets weet. De minister haalde ook aan dat misbruikte kinderen niet opgevangen worden. ‘In dat deel van Suriname is er structureel incest en kindermisbruik. Er wordt structureel verkracht’, aldus de minister. Het is in overwegende mate haar ministerie die op dit stuk nalatig is en niet bereid is op te treden in het gebied. De minister moet nu een campagne starten, waardoor het duidelijk wordt voor iedereen dat de politie klachten moet onderzoeken en dat de burgerij klachten moet deponeren. Degenen die klachten deponeren, moeten niet het mikpunt van molest en pesterij worden van de politie. Terecht heeft de minister het ook over het plaatselijke gezag en wat ons betreft gaat het niet alleen om de dorpsfunctionarissen, maar zeker ook de dc, de dr- en de rr-leden en niet in de laatste plaats de DNA-leden. Deze laatsten hebben zelden zo niet nooit dit punt aan de orde gebracht. Behoren zij misschien tot de pedo’s en de medeschuldigen? Of is het belang van deze kinderen minder zwaarwichtig dan dat van anderen? Het heeft geen zin van de hoogste dorpsfunctionarissen om te ageren tegen de conclusies van de minister. Het mag gezegd worden dat ze behoorlijk nalatig zijn en wellicht ook strafbaar door medeplichtigheid. Inderdaad moet het plaatselijk gezag weten wat er aan de hand is in hun dorpen. Er komen allerlei soorten stedelingen en buitenlanders met allerlei bedoelingen en verslavingen in de dorpen. Het moet heus niet zo zijn dat men een fles whisky in de handen van het stamhoofd stopt en dan de meisjes mag uitkiezen om hen te misbruiken. De kinderen uit de dorpen vormen een kwetsbare groep. Suriname is partij bij het VN Vrouwenrechtenverdrag (Cedaw) en het VN Kinderrechtenverdrag (CRC). Standaard wordt gevraagd naar de situatie van de Inheemse kinderen en de meisjes. Van seksueel misbruik wordt melding gedaan in internationale rapporten. Er wordt vaak ook gezegd dat de ‘autoriteiten’ aanwijzingen op wetsovertredingen negeren en zelfs medeplichtig zijn. Het probleem waarmee de Juspol-minister zit, is ernstig, maar zij heeft het kind bij de naam kunnen noemen. Nu is het tijd voor maatregelen, zonder aanzien des persoon. De opdracht om ambtshalve op te treden en daders op te sporen, moet door de korpschef in opdracht van de minister worden herhaald en de uitvoering worden gemeten.
