Bewoners Nickeriestraat vechten voor hun woongenot – Rechter moet beslissen
In de Nickeriestraat in Paramaribo staan bewoners lijnrecht tegenover een ondernemer die van plan is een groot callcenter te bouwen, waar meer dan 100 mensen zullen werken. De buurt vreest voor overlast, geluidshinder en een verstoorde leefomgeving.
Nu moet de rechter een moeilijke afweging maken: weegt het recht om te ondernemen zwaarder dan het recht van burgers op rust, veiligheid en een ongestoord gezinsleven?
Ondernemen is belangrijk, maar niet overal
Ondernemers zijn de ruggengraat van de economie, maar vrijheid tot bouwen mag niet ten koste gaan van de levenskwaliteit van bewoners. Een callcenter met honderden medewerkers brengt onvermijdelijk verkeer, geluid en drukte mee – iets wat in een woonwijk met een sterke woongeschiedenis niet thuishoort.
Een ondernemer moet niet alleen kijken naar winstkansen, maar ook naar de impact op de omgeving. Is dit écht de juiste plek?
De staat heeft gefaald: geen buurtonderzoek, geen bescherming
Het grootste falen ligt bij de overheid. Waarom is er geen grondig buurtonderzoek gedaan voordat de bouwplannen werden goedgekeurd? Door gebrek aan due diligence is de overheid medeverantwoordelijk voor de dreigende verstoring van het woongenot. Bewoners hebben het recht om te weten of hun belangen serieus zijn meegewogen.
Welk recht staat hoger: ondernemen of woongenot?
De kernvraag is: moet economische activiteit altijd voorrang krijgen, of zijn er grenzen?
Een gezin heeft recht op een veilige, rustige thuisbasis – geen gunst, maar een fundamentele voorwaarde voor een gezond leven. Kinderen moeten kunnen slapen, ouders moeten kunnen ontspannen, en gezinnen moeten ongestoord kunnen leven. Als dat wordt verstoord, heeft dat gevolgen voor hun welzijn, productiviteit en ontwikkeling.
Waarom dit recht geen gunst, maar een plicht van de overheid is
Rust en veiligheid in huis zijn geen luxe, maar basisrechten. Een overheid die dit niet beschermt, faalt in haar plicht. Gezinnen moeten kunnen rekenen op een stabiele leefomgeving, zodat kinderen goed kunnen opgroeien en volwassenen zich kunnen focussen op werk en gezin. Als de rechter hier geen stokje voor steekt, wordt een gevaarlijk precedent geschapen: dat economische belangen altijd boven menselijke waarden gaan.
De uitspraak in deze zaak zal niet alleen over een callcenter gaan, maar over de vraag: wat voor samenleving willen we? Eén waarin ondernemers onbeperkt kunnen bouwen, of één waarin burgers kunnen rekenen op een thuis dat écht een thuis is?
