Waar is de tijd gebleven dat er nog spontaan hulp werd geboden? De tijd, waar we elkaars kinderen hielpen opvoedden, elkaars werk bij ziekte overnamen, elkaar bij nood financieel uit de brand hielpen en omoe snesie zijn klanten nog toestond om op borg bij hem te kopen, omdat er vertrouwen was, is voorbij.
De samenleving is verhard, het is steeds meer geworden ieder voor zich. We leven zo langzamerhand in een wereld waarin een grote tegenstelling opvalt. Aan de ene kant zien we een wereld met een opmerkelijke vooruitgang op meerdere gebieden, zoals technologie, handel en geneeskunde. Een wereld waarin landen samen het gevecht aangaan tegen armoede en opkomen voor mensenrechten. De andere kant van de medaille is dat ondanks al deze goede prestaties er nog steeds een complexe golf van sociale problemen blijft bestaan die samenlevingen langzaam vernietigt.
Een van de vernietigers van de samenleving is ongelijkheid. De kloof die de rijken en de armen verdeelt, wordt alsmaar groter en dat vormt een bedreiging voor zowel de sociale cohesie als de economische stabiliteit, terwijl het ook de toegang tot kansen, kwaliteitsvolle gezondheidszorg en onderwijs voor sommigen beperkt.
Nog zo’n verstoorder van een goede samenleving is geweld. Het geweld neemt toe, manifesteert zich in verschillende landen, verstoort wereldwijd het normale dagelijkse leven en staat zo de sociale eenheid in de weg. Geweld in de vorm van cyberaanvallen vindt niet alleen vaker plaats, maar wordt ook agressiever. Geweld kan regio’s destabiliseren en de oorzaak zijn van humanitaire catastrofes.
Ook de opkomst van de maffia en de vele soorten drugs kunnen een samenleving hard raken. De manifestatie van drugslabs in woonwijken, laat zien dat de gewetenloosheid toeneemt. Als al deze problemen zich blijven voortzetten, zullen we leven in een angstaanjagende, harde wereld.
De verharding is vooral zichtbaar bij de jeugd. Sociale media speelt hierin een grote rol. Er vinden veranderingen plaats en niet altijd in positieve zin. Platforms zoals Instagram en TikTok bieden niet alleen een podium voor zelfexpressie, maar zijn ook een bron van groepsdruk en online pesten en de anonimiteit van sociale media maakt het gemakkelijker om te beledigen of te kwetsen. Jongeren worden dagelijks geconfronteerd met negatieve invloeden die hun zelfbeeld en gedrag kunnen beïnvloeden. Online pesten kan net zo schadelijk zijn als fysieke intimidatie en heeft vaak ernstige emotionele gevolgen. Agressief gedrag of zich verdoven met drugs en alcohol worden hierdoor door vele jongeren gezien als de enige manier om zich te handhaven in een harde wereld. Kortom, vooral de opkomende jeugd wordt geconfronteerd met de verharding. Geen wonder dat de wachtrijen bij de psycholoog steeds langer worden.
De oorzaken die bijdragen aan de verharding en verruwing van onze leefwereld kunnen zijn, toenemende individualisering, hebzucht en egoïsme. Niet alleen in Suriname maar over de hele wereld zijn velen meer gefocust op in zo kort mogelijke tijd veel geld binnen te halen. Meestal gebeurt dit via illegale wegen en dat maakt dat de leefsfeer in de maatschappij steeds harder en onveiliger wordt.
Een maatschappij die wordt blootgesteld aan al deze vormen van verharding, kan instorten. De instorting van een maatschappij (ook wel beschavingsinstorting of systeemineenstorting genoemd), betekent de verdwijning van goede menselijke verhoudingen, een groeiend wantrouwen, het verlies van waarden en normen, de val van de overheid en de opkomst van drugs en geweld. Kijk maar naar landen waar de maffia en het geweld steeds meer terrein winnen en zich vooral gaan nestelen in de top. In dit soort landen met incompetente leiders worden politie en militairen door de overheid misbruikt om protesterende burgers neer te slaan. Een perfect voorbeeld hiervan is hoe Bouterse onze instituten Politie en defensie heeft misbruikt en kapot heeft gemaakt door ze in te zetten voor eigen gebruik en niet als bescherming van het land.
Protesterende burgers werden neergeslagen en vermoord. De nare gevolgen hiervan zijn nog steeds te merken, vooral bij de politie.
Mathoera heeft Defensie weer aardig op de rails gezet en hen de elite status teruggegeven. Soms wordt de president aan de kant geschoven door een heersende bende. Ook hieraan heeft Bouterse zich schuldig gemaakt.
Nog een voorbeeld is Palestina, ondanks er een president is, wordt het land geregeerd door een terroristische groep. Assad heeft met dit weerzinwekkende gedrag een samenleving finaal kapot gemaakt. Andere oorzaken van een maatschappelijke ineenstorting kunnen ook zijn natuurrampen, oorlog, hongersnood, massamigratie.
Een ineengestorte samenleving heeft weinig herstelkansen. Het volk wordt of overgeleverd aan onderdrukking en armoede of vlucht het land uit. Suriname is drie keer ingestort onder Bouterse. Gelukkig kwam er steeds weer een regering die het land uit dat diepe dal haalde. Het is president Santokhi geweest die ons dit keer heeft behoed voor volledige instorting. De dringende vraag is:”Zullen we stabiel blijven en eindelijk doorgroeien of zullen we weer een regering krijgen die misbruik van dit land zal maken en het weer zal laten instorten?
Beste mensen als een politieke partij dit land wil misbruiken en laten instorten, is dat haar keuze, maar als het volk hen die macht geeft om dat te doen, is dat de verantwoordelijkheid van het volk.
Steeds weer een regering de macht geven om dit land te laten instorten, is er bewust voor kiezen om land en volk te laten creperen. Of dit de laatste instorting van Suriname zal zijn, ligt dus in onze handen. Dit land mag niet meer instorten! We moeten voorwaarts blijven gaan en dat kan alleen als we het stuur van ons land bewust leggen in deskundige, integere handen.
“If you can’t fly then run, if you can’t run then walk, if you can’t walk then crawl, but whatever you do, you have to keep moving forward.” – Martin Luther King Jr.
Josta Vaseur