“Papa, ik ga niet voor overheid of privésector kiezen. Ik denk aan een carrière in de georganiseerde misdaad.”
Met deze woorden liet Thijs (19) zijn vader, een overwerkte ambtenaar, bijna zijn ochtendkoffie over zijn nette overhemd morsen. “Hoe kom je dáár nou bij?”, stamelde de vader.
“Nou”, legde Thijs uit, “bij de overheid moet je jaren wachten op een vaste aanstelling, en in de privésector ben je om vijf uur ’s ochtends al aan het multitasken voor een salaris dat net boven minimumloon zit. Bij de misdaad krijg je meteen een vaste rol: drugskoerier, geldwitwasser, of desnoods bodyguard met een gouden ketting. En geen belasting over de inkomsten!”
De vader, die zelf al twintig jaar voor de gemeente werkt aan een digitale agenda die nooit afkomt, zuchtte diep. “Maar jongen, de uren zijn onregelmatig, je hebt geen pensioenregeling, en de klanten kunnen nogal… ongeduldig zijn.”
Thijs glimlachte. “Welnee, papa! Tegenwoordig is de misdaad hip. Wij gebruiken cryptocurrency, hebben een vijfsterrenrestaurant als dekmantel, en onze HR-afdeling regelt zelfs gratis advocaten. Bovendien krijg je een Tesla als je de eerste maand geen politie tegenkomt.”
De vader, die stiekem jaloers was op de Tesla, probeerde nog een laatste argument: “Maar… de overheid biedt een goede cao!” Thijs lachte. “Jij zei zelf altijd: ‘Als je iets wilt, moet je het zelf doen.’ Nou, ik begin volgende week bij een startup. Ze noemen zichzelf ‘Uber voor witwassen’.”
Terwijl de vader zijn derde kop koffie inschonk, mompelde hij: “Misschien moet ik mijn cv ook eens aanpassen. LinkedIn-profiel: ‘ervaren ambtenaar zoekt uitdaging in innovatieve logistiek’”
