Atmo, een Javanese Surinamer uit de wijk Mariënburg, spreekt met trillende stem over zijn verbittering jegens Suriname’s politici. “Wat mij het meest bang maakt, is niet dat de media liegen, maar dat mensen de politici nog steeds geloven”, zegt hij.
Zijn woorden weerspiegelen een groeiend gevoel van verraad onder Javanen in Suriname, die zich generaties lang verwaarloosd voelen door de elite.
Ondanks jarenlange aanwezigheid van Javaanse politici in regeringen, zoals de Pertjajah Luhur-partij, blijft de gemeenschap achtergesteld.
“Wij wonen nog steeds in krotten, terwijl zij zichzelf en hun families verrijken met staatsgeld”, aldus Atmo.
Hij verwijst naar schandalen rondom corruptie en wanbeheer, waarbij politici van Javaanse komaf vaak onder curatele werden geplaatst of uit de regering verdwenen. “Ze hebben ons aan de schandpaal genageld. Wong Jowo kreet werk niet meer’ – de Javanen geloven hun leugens niet langer.”
Recentelijk probeert een nieuwe politieke golf, aangevoerd door figuren als Somo, oude fouten te verdoezelen door religie in te zetten.
“Ze slepen Allah erbij om misdaden uit het verleden te verbloemen”, zegt Atmo cynisch.
Volgens hem is dit een poging om de Javanese kiezers – vaak diep religieus – te manipuleren.
“Brontooje zegt: ‘Allah weet beter.’, weet hij ook dat dezelfde Allah PL vaker heeft afgestraft en zal het weer doen.”
Commentaar:
Atmo’s frustratie legt een dieper probleem bloot: een gebrek aan verantwoordelijkheid bij politici die zich verschuilen achter etnische en religieuze retoriek. De Javanen, ooit trots op hun bijdrage aan Suriname, voelen zich nu gekleineerd door mislukte javanen in de politiek
Hun loyaliteit wordt misbruikt door leiders die beloven ‘voor het volk’ te werken, maar uiteindelijk alleen zichzelf dienen.
Deze kloof tussen belofte en werkelijkheid ondermijnt niet alleen het vertrouwen in de politiek, maar ook de culturele identiteit van Javanen. Terwijl politici zichzelf legitimeren via etnische banden, lijden hun eigen mensen. Het is een vicieuze cirkel van corruptie en ontkenningscultuur.
Atmo’s verhaal roept een urgente vraag op: wanneer komen er leiders die niet alleen praten over verandering, maar deze ook daadwerkelijk doen ? Zonder transparantie en rechtspraak blijft de schaamte – en de woede – groeien.
Afsluiting:
Allah is al klaar met de PL- en wedt op goede mensen, mompelt Atmo, starend naar de vervallen huizen in Mariënburg. Zijn vraag blijft hangen in de vochtige lucht – een stil verwijt aan een systeem dat zijn mensen al te lang in de steek laat.
