In Brazilië kunnen gevangenen hun detentie met vier dagen verkorten voor elk boek dat ze lezen en waarover ze een rapport schrijven. Dit innovatieve programma, gericht op rehabilitatie via educatie, biedt niet alleen hoop op vroegtijdige vrijlating, maar stimuleert ook persoonlijke groei.
Waarom neemt Suriname, waar recidivecijfers hoog blijven door gebrek aan effectieve re-integratieprogramma’s, zo’n simpel maar krachtig initiatief niet over?
Momenteel ontbreekt het in Surinaamse gevangenissen aan structurele rehabilitatieprojecten.
Gevangenen krijgen weinig kans om nieuwe vaardigheden te leren of hun perspectief te verbreden, waardoor velen na hun vrijlating opnieuw in criminaliteit belanden.
Een programma zoals in Brazilië, waar lezen wordt ingezet als middel voor zelfreflectie en intellectuele ontwikkeling, kan hier verandering in brengen.
Door boeken te lezen en samenvattingen te schrijven, ontwikkelen gevangenen niet alleen taalvaardigheden, maar ook kritisch denkvermogen en empathie – essentiële tools voor een leven buiten de cel.
“Lezen opent de geest en laat mensen de waarde van het leven beter begrijpen”, benadrukt een Braziliaanse penitentiaire expert. In Suriname zou zo’n aanpak, mits goed begeleid, kunnen bijdragen aan een lagere recidive. Bovendien vereist het geen grote investeringen: boeken kunnen worden gedoneerd, en rapporten worden beoordeeld door vrijwilligers of docenten.
Critici vragen zich af of vier dagen per boek niet te ruim is, maar het echte doel is niet strafverkorting, maar gedragsverandering. “Het gaat om het aanbieden van een tweede kans via kennis”, aldus een Surinaamse maatschappelijk werker. “Wie leert, groeit. En wie groeit, kiest minder snel voor misdaad.”
Suriname staat voor een keuze: blijft het hangen in traditionele strafmethoden, of investeert het in creatieve oplossingen die samenleving én gevangenen vooruithelpen? Een proefproject in enkele gevangenissen zou een eerste stap kunnen zijn. Want zoals een Braziliaanse ex-gedetineerde het samenvatte: “Een boek redde niet alleen mijn straftijd, maar ook mijn toekomst.”
