Na jaren van teleurstellingen staat een toenemend aantal kiezers op het punt een radicale stap te zetten: het verkiezen van een “duivels” partij. Niet omdat deze partijen eerlijker of rechtvaardiger zijn, maar omdat de traditionele partijen volledig faalden.
“Hun beloften zijn leugens, hun daden dienen alleen henzelf, hun vrienden en familie”, aldus een ontevreden kiezer. “Ik word al jaren behandeld als een bedelaar, terwijl zij zich verrijken aan het systeem.”
De frustratie is voelbaar. Politici presenteren zich als redders, maar achter de schermen draait alles om machtsbehoud en nepotisme. “Geen enkele partij verdient nog vertrouwen”, zegt de kiezer. “Ze zijn allemaal ‘dead man’s parties’ – zielloze structuren zonder visie.”
Het idee om een controversiële, buitenissige partij te steunen, is geboren uit pure wanhoop. “Misschien is een duivels partij slechter, maar kan het nog wel erger dan dit? Ze kunnen in elk geval niet méér liegen dan de rest.” Het is een stem uit protest, niet uit overtuiging. Een laatste poging om het systeem te laten voelen dat burgers het zat zijn.
Toch blijft de vraag: is een duister alternatief echt een oplossing? Of speelt het de status quo alleen maar in de kaart? Voor velen is het een risico dat ze bereid zijn te nemen – desnoods met de duivel zelf.
Want zoals een kiezer cynisch samenvat: “Alle partijen zijn dood, maar sommige lijken tenminste nog te bewegen.”
